Zou ik een ander persoon zijn geweest als ik niet had geblogd?

Ik krijg deze vraag wel eens, of ik een ander persoon was geweest als ik niet was gaan bloggen. Soms denk ik er wel eens over na, wat zou ik doen als ik geen blogger was en wie zou ik dan zijn? Het bloggen heeft me op sommige punten heel erg ontwikkeld, maar het heeft ook zeker negatieve dingen meegebracht waar ik als persoon soms niet even blij mee ben.

Foto: Ilse Stronks Fotografie

Toen ik begon met bloggen was ik 16, een spontaan meisje die best wel onzeker was. Ik vond het moeilijk om voor mijzelf op te komen en mijn mening te uiten. Ik was zo iemand die met de stroom mee vaarde en alles wel best vond. Ging iedereen rechts, dan ging Aranka ook rechts.

Ik ben heel lang dat onzekere meisje geweest, maar door het bloggen heb ik wel geleerd voor mijzelf op te komen (ik bedoel, iedereen wil wat van mij en dan moet je blijkbaar je grenzen stellen). Ik heb geleerd zakelijk met situaties om te gaan (al ben ik daar nog steeds geen held in, ik ben veel te lief). Ook heb ik geleerd dat ik er mag zijn en dat ik misschien niet die ‘nobody’ was die met de stroom mee vaarde en eigenlijk niet veel inhoud had.

In die zin heeft het bloggen mij heel erg veel gebracht, mij zelfstandiger gemaakt en misschien ook wat harder. Met de nadruk op iets harder want ik ben nog steeds een softie waar je zo overheen loopt. Door het bloggen ben ik mijzelf ook heel erg leren kennen. Ik weet wat mijn zwakke maar ook sterke punten zijn, ik kan positief naar mijzelf kijken door de bevestiging die ik de afgelopen jaren heb gekregen waar ik eigenlijk zo naar opzoek was. Bedoel, het is leuk als je ouders en vrienden zeggen dat je een leuk persoon bent, als vreemden het zeggen komt het toch meer aan. Tegenwoordig heb ik dat niet meer nodig, ik weet hoe het zit, maar draag het graag naar buiten naar anderen dat je er echt mag zijn.

Naast dat het bloggen veel positieve dingen heeft gebracht (wat ik waarschijnlijk niet zo had ontwikkeld met een baan bij een baas) heeft het ook wel negatieve dingen gebracht.

Ik kan me namelijk moeilijk verplaatsen in mensen die voor een baas werken, ik ben sinds mijn tienerjaren al aan het bloggen en heb daarnaast natuurlijk nog 9 jaar bij een baas gewerkt parttime, maar dat is anders. Ik kan het mij niet voorstellen hoe het is om 40 uur van 9 tot 6 te moeten werken. Ik geef toe dat ik een heel lekker leven heb, werken wanneer mij dat uitkomt, lekker de stad in wanneer mij dat uitkomt en ga zo maar door. Soms heb ik wel eens het idee het gevoel met de realiteit kwijt te zijn, gelukkig word ik wel weer vaak met beide benen op de grond gezet.

Begrijp me niet verkeerd, ik verdien geen bakken met geld maar ik heb wel genoeg geld om handen. Ik verdien een modaal salaris, maar ik hoef heel veel dingen door het bloggen niet te kopen waardoor ik privé meer te besteden heb. Ik hoef niet te sparen privé voor een laptop of telefoon want dat betaal ik zakelijk. De Kruidvat verdient geen cent aan mij omdat ik een jaarvoorraad aan parfum, crèmes en shampoo heb liggen. Als ik iets graag wil kan ik het eigenlijk altijd meteen kopen en dat doe ik eigenlijk ook altijd, iets wat ik van huis uit totaal niet gewend ben.

Dat extra geld privé heeft mij wel eens veel te gekke dingen laten kopen, designer tassen van Mulberry die krankzinnig duur zijn, een nieuwe jas van een paar honderd euro of net even te veel nieuwe kleren in de maand. Ik kan het betalen en ik doe het niet onverstandig, maar het is totaal tegendraads met wat ik gewend ben en wat er in mijn naaste omgeving gebeurt. Soms voel ik mij daar wel eens schuldig over en gelukkig weerhoudt het mij daarom vaak van dat soort aankopen. Ik wil graag een bepaalde tas hebben die ver over de 1000 euro gaat. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hier mee thuis te komen, het is gewoon niet te verantwoorden.

Ik deel te veel van mijn privé leven is ook een minpunt, maar wel een punt waar ik zelf voor heb gekozen. Jullie weten heel veel van mij, maar ik probeer het wel bij mijzelf te houden. Ik vertel jullie niet over mijn vriend, vriendinnen, familie en andere personen. Dit is bewust en dat hou ik graag privé, af en toe komt er een foto voorbij en dat is oké. Ik kies voor het openbare leven, zij niet en dat respecteer ik.

Door het bloggen ben ik ook veel met mijzelf bezig en dat vind ik soms wel eens het ergste. Lopen we ergens door een mooi plekje denk ik meteen, hier moet ik een mooie foto van mijzelf hebben. Ik weet zeker dat als ik niet een blog had gehad deze mensen keihard had uitgelachen, kijk diegene nou eens belangrijk doen. Stiekem is het totaal het tegenovergesteld wat ik ben, ik vind het niets om in de spotlights te staan. Laat mij maar lekker mijn ding doen en als mensen het leuk vinden vind ik dat leuk, maar mijzelf overal laten zien vind ik eigenlijk maar niets. Waarom ik het dan doen? Het hoort erbij, ik vind het leuk om reacties te krijgen (zeg nou zelf, wie niet?) en het werkt gewoon. Als ik het niet doe krijg ik een stuk minder interactie en likes, kun je denken nou en, maar die interactie en likes, die betalen mij indirect uit en heb ik dus gewoon nodig.

Nog een minpunt is dat ik altijd ‘aan’ sta. Ik wil absoluut niet zeggen dat dit werk zwaar is, maar ik sta wel altijd aan. Mensen willen altijd iets van mij en dat gaat de hele dag door, of ik nou vakantie aan het vieren ben of met een vriendinnetje op het terras zit. Ik moet altijd wel een mailtje, telefoontje of dringende vraag beantwoorden. Je kunt er voor kiezen om je telefoon dan uit te doen of jezelf af te sluiten, maar dat is ook niet altijd de oplossing. Ik vind het wel eens vervelend dat ik in sommige situaties gewoon afgeleid ben en even mij moet focussen op werk terwijl ik er voor een ander wil zijn, maar goed, dat hoort er bij.

Of ik een ander persoon was geweest als ik niet was gaan bloggen, ik denk het wel. Ik denk dat ik een stuk minder zelfvertrouwen had, maar misschien ook wel meer down to earth was gebleven. Jullie vinden mij over het algemeen een hele normale vrouw, ik vind dat af en toe niet. Gelukkig word ik dan heel snel weer met beide benen op de grond gezet en dat vind ik fijn, dat houdt mij nuchter, ik blijf graag normaal. In grote lijnen zou ik Aranka zijn, die vrouw die humor heeft (online misschien niet zo, maar dan moet je me maar in het echt leren kennen), goed kan incasseren, een allemansvriend, lief, zachtaardig, een chaoot, iemand die 10 afspraken tegelijk maakt, geen doorzettingsvermogen heeft en een bangeschijtert is.