Search
Close this search box.

We willen allemaal maar meer, meer, meer toch?

We willen allemaal maar meer, meer, meer toch?

Gisteren deelde ik mijn frustratie op Instagram, iets waar ik al een hele tijd mee loop. Ik merk dat steeds meer mensen hun planners, successen en doelen delen. Niet dat daar iets mis mee is, ik heb alleen maar bewondering daarvoor (want ik kan het niet). Maar soms vraag ik me af of het allemaal wel realistisch is, het niet te veel is en waarom we zoveel van onszelf vragen in deze maatschappij.

Bron afbeelding: Shutterstock

Ik wil eerst maar even gezegd hebben dat ik niemand wil aanvallen met deze post, maar ik wil mijn kant van het verhaal vertellen. Als jij goed functioneert met een volle en ambitieuze planning, petje af, alleen maar respect. Als jij duidelijk wilt hebben waar je over 5 jaar staat, alleen maar bewondering voor.

Maar het wringt mij dat dit tegenwoordig wel de standaard lijkt te worden, we willen allemaal meer, meer, meer. Het moet allemaal beter, nog beter en over de top. En niet te vergeten, je moet nu ook even kunnen vertellen waar je over 5 jaar staat en waar je dan nog in wilt groeien. Als mensen dat aan mij vragen sta ik met een mond vol tanden. Ik weet niet waar ik in wil groeien en ik heb al helemaal geen idee waar ik over 5 jaar sta. Ik herinner me ook nog de mooie woorden van Kim van Alboe, alle ballen laag houden in plaats van alle ballen hoog houden, dat is ook een kunst.

Ik bedoel het allemaal niet zo zwart wit als het klinkt. Natuurlijk moet je plannen, daar heb ik ook een agenda voor met afspraken en deadlines. Natuurlijk moet je met kinderen opletten wat je doet en moet dat gepland worden, dit bedoel ik dan ook niet. Ik bedoel (ik neem even een voorbeeld) dat mensen 40 uur moeten werken, daarnaast nog een opleiding volgen om beter te worden, 5 keer in de week willen sporten, nog twee keer met vriendinnen wat willen gaan drinken, kinderen hebben en dan óók nog eens vrijwilligerswerk willen doen. Ik maak een diepe buiging voor je, echt. Maar maakt dit je echt gelukkig en ben je blij zoals het gaat als je eerlijk naar jezelf kijkt, ik vraag het mij af.

Na gisteren kreeg ik ontzettend veel reacties van mensen die het met mij eens waren. De maatschappij verwacht tegenwoordig eigenlijk veel te veel van ons. Mensen vallen met bosjes uit door burn-outs en ik vind het niet eens gek. Als ik naar het werk kijk is het nooit goed genoeg. Je moet bepaalde targets halen (logisch, maar wel een stress factor). Haal je die niet krijg je dat te horen, haal je het wel krijg je niet te horen wat goed, maar hoe gaan we het nog beter doen?

Bedrijven willen meer, meer, meer voor minder geld en minder personeel. Ik weet het echt wel, ik heb namelijk ook bijna 10 jaar in twee grote bedrijven gewerkt. Maar het slaat ook door op ons persoonlijke leven. Overal waar ik kijk zie ik lijstjes, je moet je doelen opschrijven en kijken hoe je nóg meer uit jezelf kan halen. Is het dan niet goed zoals je bent? Moet je altijd maar succes behalen om gelukkig te zijn? Ben je niets als je jezelf niet wil blijven ontwikkelen?

Ik heb misschien makkelijk praten, ik heb altijd al een 5,5 mentaliteit gehad. Ik ben op het VWO begonnen en ben geëindigd zonder diploma van de middelbare school en uiteindelijk heb ik een MBO diploma gehaald toen ik 20 was. In mijn omgeving gingen mensen niet studeren aan de universiteit en hebben mensen geen banen waar je u tegen zegt. We deden gewoon wat we leuk vonden en waar we gelukkig van werden, dat is wat ik heb meegekregen.

Kan me nog goed herinneren dat ik na het MBO twijfelde om door te gaan naar het HBO of toch voor mijn blog te gaan en bij de Albert Heijn te blijven werken. Mijn moeder lachte me toe: “Aranka, studeren is toch helemaal niets voor jou”. En ze heeft gelijk, studeren is niets voor mij. Ik ben niet iemand die het onderste uit de kan haalt, nooit gehad en ik voel die behoefte ook niet. Of ik dom ben, dat mag jij zeggen, maar ik ben wel gelukkig met de keuzes die ik heb gemaakt.

Als ik mijn blog niet had, had ik waarschijnlijk nu nog bij de Albert Heijn gewerkt. Klinkt misschien suf en stom, maar ik had het daar goed en fijn, waarom zou ik mij dan in allerlei bochten moeten wringen voor een betere baan met veel stress en dergelijke, ik zou er waarschijnlijk niet gelukkiger van worden. Ik vind het goed zoals het is en ben daar blij mee.

Ik leef plat gezegd meer met de dag (natuurlijk kijk ik vooruit, ik heb ook een hypotheek dat betaald moet worden, ik wil ook een pensioen later en dergelijke) en dat geeft heel veel rust. Ik heb geen planner of agenda naast mij liggen waar al die doelen duidelijk op staan, het geeft mij alleen maar onrust, de onderliggende drang en stress om te presteren. Als je het haalt geeft het natuurlijk een goed gevoel, maar als het even niet gaat zoals je hoopte dat het gaat geeft het alleen maar frustratie.

Wat ik wil zeggen en je wil meegeven is om eens echt naar jezelf te kijken. Worden we gelukkig van het onderste uit de kan halen, jezelf voor 200% te geven en tegen een burn-out aan te hikken. Ik heb er bewust voor gekozen om niet verder te gaan studeren, dan maar wat minder maar wel zonder stress. Ik zie wel wanneer ik aan kinderen toe ben. Ik zie wel wanneer ik die 10K gespaard heb, want morgen kan ineens de wasmachine stuk gaan (doei geld). Ik hoef niet 5 keer in de week te sporten omdat de buurvrouw het ook doet en maatje 36 heeft. Ik hoef niet te weten wat ik over 5 jaar sta, want de toekomst laat zich nog steeds niet voorspellen.

Wees lief voor jezelf, de wereld is ook goed zonder het uiterste van jezelf te vragen, maar het is ook goed als je het wel doet. Ik wilde alleen zeggen dat het oké is om het niet te zijn. Tegenwoordig wordt alleen maar die kant van het verhaal belicht. Plannen, succes hebben, groeien, doelen stellen en doorgaan. Het kan een manier zijn, maar ik denk zeker niet voor iedereen. Doe waar JIJ je goed bij voelt, laat je niet beïnvloeden door anderen, vergelijk jezelf niet met anderen en bewandel je eigen pad, het pad dat jou geluk, rust en een mooi leven brengt. Natuurlijk is dat pad niet altijd zonder hobbels of dalen, dat hoort nou eenmaal bij het leven maar dat komt dan allemaal ook wel weer goed.

2019 staat voor de deur en laat die keiharde doelen eens lekker varen als je dat stiekem zou willen. Of schrijf ze op en maak en een keihard succes van. Doe waar jij je goed bij voelt, niets is fout en alles is goed je bent goed zoals je bent.

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

22 reacties

  1. ik kan niet zonder te plannen en daarom om 2 filofax planners, mijn agenda op de imac en apple watch. als er hier geen planning is dan is het totale chaos in mijn kop en loopt alles de soep in en buiten dat ik houd er gewoon van om overal structuur in te hebben en dat geld ook voor manlief en de meiden. en ik vind het ook leuk om bij andere te zien maar zou het zelf niet allemaal delen ;) dat is voor ons en niet voor een ander

  2. Hoi Gert-Jan, zo zwart wit werkt het niet. :) Ik zit momenteel in 6vwo en de druk hier is enorm. Je moet 75% van een examen goed hebben om een 5.5 te hebben. Daarnaast moeten de cijfers zo hoog mogelijk, anders nemen universiteiten je niet aan. En tuurlijk, ik zou ook naar een hoge school kunnen gaan, maar dat is wetende dat ik daar niet gelukkig van wordt. Het ligt dus veel genuanceerder.

  3. Wauw… Waar het artikel van Aranka mooi geschreven is zonder waardeoordeel, loopt jouw reactie er van over….

    Mooi geschreven Aranka! Ik ben wel meer van het plannen en doelen stellen, maar raak juist geïnspireerd door dit soort artikelen om het wat meer los te laten.
    Je bent mooi zoals je bent. Met of zonder doelen of er een beetje tussen in :)

  4. Ik ben dus zo iemand die wel ging studeren aan de univeristeit en alles tot in de puntjes plande, doelen wilde behalen en… op m’n bek ging. Burn-out. De maatschappij legt ons zelf zo’n druk op. Tuurlijk, je bent er zelf bij. Maar onderschat die druk van buitenaf niet. Door m’n coach heb ik geleerd dat goed ook perfect is, dat we niet zonder plannen kunnen (want: plannen zorgt voor minder chaos in hoofd). Maar vooral dat we ook kunnen doorschieten in het stellen van doelen. Want ja, die leuke reis wil ik maken, ik wil vaker sporten, de leukste traktaties maken voor de kids etc. Begrijp me niet verkeerd, maar toen ik gisteren las dat Wil en Tien met van die doelenplanners op de markt komen, dacht ik wel: alsjeblieft, waar gaat dit heen. Leef een beetje meer met de dag, en geniet vooral i.p.v. alles tot in de puntjes uit te schrijven hoe je die reis naar NY gaat bereiken.

  5. Ik heb dit met tranen in mijn ogen gelezen! Ik ben het zo met je eens maar merk dat ik de afgelopen jaren zo hard heb meegedaan aan doelen doelen doelen halen dat ik nu idd met een burn out thuis zit. Voor mij was mijn baantje als kassiere ook meer dan genoeg maar nee iedereen vond dat ik een baan op mijn niveau moest hebben (hbo studie afgerond en zelf nu deeltijd 2e het doen maar whyyyy?) en bij die baan dood ongelukkig geworden. Ik ga als ik hersteld ben een baan zoeken die echt bij me past zelfs als het dan maar even “minder” verdienen is.

  6. Wat heb je het goed verwoord !!
    Ik denk hetzelfde als jij maar ik kan dat niet onder woorden brengen. Ik ben daar niet zo goed in.
    Bedankt Aranka voor dit fijne artikel. Ik ga het zeker nog vaker lezen.

  7. Wat een rare comment. Een burn out of een depressie is je eigen fout??? ik heb een burn out omdat mijn zoontje een huilbaby was en dit zou mijn eigen schuld dus zijn volgens jou? Heel laag. Volgens mij is bij jou het glas leeg…

  8. Wat heb je dat mooi geschreven Aranka! Ik ben zelf al jaren arbeidsongeschikt, heb wel een HBO studie gedaan en gewerkt. Ik ben zo blij dat ik niet meer hoef in deze prestatiemaatschappij. Had het natuurlijk liever anders gezien, maar ben blij dat ik nu zelf kan bepalen waar ik mijn beperkte energie in kan stoppen.

  9. Mooi omschreven inderdaad! Ik zie om me heen mensen inderdaad maar meer en meer willen “hebben”. Ik heb in mijn leven genoeg meegemaakt om te weten dat dát niet de essentie van t leven is! Lekker jezelf (proberen) te blijven . En doen wat je zelf belangrijk vind!! Geluk zit niet in presteren, veel geld, maatje 36, sporten om dat de rest dat ook doet, of wat dan ook. Geluk zit in je hart!❤
    Fijne kerst Aranka!!?

  10. Je hebt het super goed en mooi verwoord!! Voor iedereen geldt: doe waar jij je goed en gelukkig bij voelt. Is dat met hoge doelen stellen? Prima, no offence! Vind je goed, ook perfect? Ook prima! Maar soms zou ik weleens een werkgever door elkaar willen schudden dat er aan mensen ook een max zit, we moeten niet onderdoor gaan aan eisen die door anderen gesteld zijn! “Nee” is ook een antwoord, want ik heb het idee dat velen van ons geen nee durven of kunnen zeggen.
    Nogmaals Aranka, je hebt jouw gedachten hierover heel mooi op papier gezet, ik denk er hetzelfde over!

  11. Wat heer-lijk om dit te lezen. Ik zit stiekem best in de knoop met mezelf, omdat ik in 2019 ga afstuderen van mijn master en gewoon ECHT niet weet wat ik daarna eigenlijk wil en ‘moet’ gaan doen. Maar als ik dit dan lees, dan denk ik: “Ik zie het wel. Het gaat erom dat ik happy ben en doe wat ik leuk vind, en dan loopt alles wel los. Wat het ook gaat worden”. Ik word heel blij van dit verhaal, dankjewel. Hele fijne dagen en alvast een geweldig 2019 gewenst!

  12. Wat ben je toch een topper. Geweldig, dit artikel. Ik heb geen doelen behalve gewoon m’n leven leven, en dacht langzamerhand dat ik de enige was. Ik word er ook blij van, dank je wel!

  13. Mooi stuk Aranka. Ik vind het jammer dat er altijd zo gepusht wordt. Als ik mijn functioneringsgesprek heb wordt er altijd gevraagd: “ Wat wil je nog bereiken, wat zijn je toekomstplannen??” En dan denk ik….ik heb alles bereikt wat ik wilde! Ik sta al 25 jaar full time met heel veel plezier voor de klas, werk met de leukste kids van de hele wereld (kinderen met autisme), probeer voor hen de wereld een stukje makkelijker te maken. Ben trots op wat ik doe en hoe ik het doe. Waarom is dat niet genoeg?????

  14. Goed geschreven! Ik vind die druk die overal opgelegd wordt ook echt too much. Een van de redenen dat ik van baan ben gewisseld in het afgelopen jaar. Gewoon goed is al niet meer goed genoeg en je moet exact weten waar je heen gaat in het leven. Ik heb geen idee en pak liever de kansen als ze voorbij komen.

  15. Ik heb respect voor mensen die carrière willen maken en daar alles voor doen, maar zelf heb ik toch echt de keuze gemaakt om 28 uur te werken ipv fulltime. Dan maar iets minder te besteden in de maand (uiteraard kan ik vaste laste gewoon betalen en heb ik m’n blog ernaast), maar ik hoef dat niet. Ik heb inmiddels ook een vast contract en zo is het prima. Het gaat om druk, willen presteren en ik heb gemerkt bij mijn vorige baan waar ik zo’n 12 jaar werkte dat je maar een nummer bent. Werd vaak niet als persoon behandeld maar meer van ‘als je ziek bent hoef je niet naar de dokter, maar wel gewoon thuis werken’.

  16. Wat wen verademing om dit te lezen tussen alle ‘doelen voor 2019’ posts. Alle respect hoor, maar ik ben eigenlijk dik tevreden met een simpel leventje en blijkbaar is dat raar? Ik hoef niet perse het onderste uit de kan te halen en zou ook niet weten hoe. Ik zie het allemaal wel, als zich een mooie kans voor doet is dat fantastisch, maar verder heb ik niet echt iets om na te jagen. Ik zie het allemaal wel en dat vind ik helemaak prima. Het leven hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn.

  17. Hoi Aranka,
    De laatste tijd lees ik echt met veel plezier je artikelen. Ze zijn meer persoonlijk, eerlijk en open. Ga zo door!
    Dat gezegd hebbende moest ik nu ook echt even reageren. Want wat ben ik het zo met je eens! Door het altijd maar najagen van allerlei doelen, lijkt het wel alsof het nooit goed genoeg is. Het leven is nu, hier, op dit moment. Tuurlijk, wat er komt, is leuk en tof om naar toe te leven of te werken. Maar stil staan bij wat wat je nu hebt, is minstens zo belangrijk. Geniet van het nu, het kan zo ineens weer anders zijn!

  18. Yep, ik heb jarenlang onder mijn niveau gewerkt in banen die ik met mijn ogen dicht kon doen.
    Werd ik daar gelukkig van? Uiteindelijk niet. Nu doe ik eindelijk iets waar ik mezelf goed aan kan wijden, waar ik meer kan geven en verrek, ik krijg er energie van!
    Dus vorig jaar had ik 100% achter jouw verhaal gestaan… Maar nu weet ik dat het voor mij anders ligt. Ik werk meer uren, heb meer verantwoordelijkheid en een betere werkgever. En hoewel ik het niet gepland had, ben ik veel gelukkiger dan in mijn eerdere baantjes. En meer gewaardeerd, ook. Da’s ook belangrijk.

Laat een antwoord achter aan Wendy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *