Search
Close this search box.

Wanneer en hoe zoek je hulp? – Op zoek naar jezelf

Recept: Kip Jambalaya

Het leek me een goed onderwerp om deze serie mee te starten, wanneer en hoe zoek je hulp? Ik vertel jullie mijn persoonlijke verhaal hoe ik merkte dat het niet langer kon en hoe ik hulp heb gezocht en gekregen. Vergeet je natuurlijk niet te abonneren, vind ik leuk!

Volg mij: Twitter – Instagram – Facebook – Youtube – Bloglovin’

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

7 reacties

  1. Super knap hoe open je erover vertelt! Daar ga je vast veel mensen mee helpen! Fijn ook dat je gehoord werd en de juiste hulp hebt gekregen. Ik zou nog willen toevoegen voor wie op dit punt zit: blijf doorzoeken tot je de juiste persoon hebt gevonden die je goed kan helpen. Luister naar je onderbuikgevoel. Als een contact onplezierig voelt of je niet goed begrepen wordt door een hulpverlener, zoek een andere instelling. Het is heel persoonlijk en soms klikt het gewoon niet of kan een specialist beter helpen.

    1. Super knap dat je dit deelt…..
      Ik las het en hoorde mezelf bijna praten…
      Ik zit nu net in het traject…….
      Maar dan bij een psycholoog……
      Heb veel dingen die ik altijd weg stopte….
      Om anderen te plezieren……
      Maar nu kwam ik mezelf kijk hard tegen….
      En nu moet ik aan mijzelf denken maar dat is lastig……
      En even niet aan anderen….
      Ik hoop dat ik er net zo open als jou er ooit over kan praten….
      Als je nog tips hebt????
      Maar jij moet lekker doorgaan wat je aan het doen bent respect!

  2. Wat goed dat je je verhaal zo open vertelt, ik denk dat je anderen daarmee echt kan helpen.

    Zelf ben ik eindelijk zover dat ik dacht: ik heb hulp nodig. Ik kan me niet herinneren dat ik het leven ooit leuk heb gevonden, maar juist doordat ik dat nooit heb gehad was ik me er niet van bewust dat er iets mis was. Totdat ik alleen nog maar kon huilen en met anderen sprak, die vertelden hoeveel zin ze in bepaalde dingen (van het leven hadden) en dat zij het leven wél echt leuk vonden. Toen dacht ik: ik wil dat ook, ik wil me niet nog jaren zo voelen zoals nu.

    Dus binnenkort is de intake. Ik hoop zo dat het gaat helpen!

  3. Mooi open verhaal. Toevallig ga ik morgen naar de huisarts om te bespreken dat ik niet lekker in mijn vel zit. Wat vooral door mijn werk komt en ik wil graag wat zekerder worden en minder beren op de weg zien. Mijn relatie heeft er soms ook onder te lijden. Ik huil als ik er over praat of op dagen dat ik werk zit ik in de put. Mijn kindjes laten me t vergeten als ik vrij ben (gelukkig). Maar ik wil weer gelukkig zijn en weten wat ik kan en wil etc. Dus ik ben benieuwd. Voor een ander probleem ben ik 3 jaar geleden al eens bij de praktijkondersteuner van de huisarts geweest. Dat hielp op zich wel maar die zegt je dat je anders moet denken etc en ik weet best hoe dat moet maar ik heb gewoon hardnekkige denkwijzes en die verander je niet zomaar.. wat dat betreft hielp het me niet. Maar goed morgen afwachten.

    Ben wel benieuwd hoe je die assertiviteitscursus hebt beleefd. Ik zou er als een berg tegenop zien omdat ik niet graag in een groep spreek. Ook een probleem bij mij haha. Pff:-) en hoe ging je relatie tijdens je dip en ben je er nu op je werk heel anders onder en verder weer gelukkig?

  4. Oh wat eng hoe herkenbaar dit is. De afgelopen twee a drie jaar breng ik meer huilend door dan lachend. Ook ik vermijdt bepaalde situaties (privé en werk) en kan me totaal niet vinden in sociale situaties. Ik heb absoluut mijn mondje klaar en dat wordt bij mijn werkgever ook van ke verwacht. Maar wat niemand weet is dat ik doodsbang ben om te falen . Zo erg dat het me belemmert om ook verder te solliciteren. Ik ben nu “zo ver” dat ik mij realiseer dat het niet echt gezond is. Ik schoof t altijd op t feit dat ik enorm perfectionistisch ben en dit van huis uit heb meegekregen. Ik ben alleen bang om hulp te zoeken. Ik heb t gevoel dat Ik “toch niet gek ben” en wat heb ik nou meegemaakt dat ik me zo moet voelen, niets toch? Komt denk ik door de wijze waarop ik opgevoed ben en wat er op mn werk wordt verwacht. Niet zeuren maar doen… heb wel al heel bewust vriendschappen beeindigd waar ik niet gelukkig van werd en die enkel van mijn zijde kwamen. Ik vroeg me af of jij je niet druk maakte over wat anderen ervan zouden vinden? En of jij die drempel niet had om er iets mee te doen? Ga je video’s zeker volgen! Zo blij om iemand te horen “die t zelfde ervaart”.

  5. had al op je yt kanaal gereageerd maar ik weet wat het is om die stap te moeten zetten en het valt zeker niet mee. ik vind het super top dat je dit doet meis, een toppertje want je helpt hier echt andere mensen ook mee om de stap te zetten <3

  6. Wauw…
    Dit is goed van jou dat je er zo open over praat en er zeker anderen mee zult helpen om die moeilijke stap te kunnen maken…..
    Goed dat jij de stap had gezet om hulp te zoeken.
    Mensen denken al snel zo van een psycholoog etc. is niets voor hun.
    Mensen wees niet bang want anders zit men bij de pakken neer en het sloopt je.
    Petje af voor jou en pluim voor jou.

    Xoxo

Laat een antwoord achter aan Daisy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *