Search
Close this search box.

Soms besef ik niet hoe goed ik het heb

Soms besef ik niet hoe goed ik het heb

Afgelopen dinsdag was het zo een dag dat ik weer even met beide benen op de grond werd gezet. Ik zat bij mijn oma aan de eettafel met ook mijn moeder en tante. Het gesprek ging ineens over het duurder worden van de boodschappen waarop ik lachend zei “daar let ik helemaal niet op”.

Foto: Ilse Stronks Fotografie

Het gesprek nam al snel een andere wending dat het helemaal niet normaal is dat je zomaar alles in je karretje kunt gooien en daar niet over na te hoeven denken. De verhalen kwamen boven water dat als je boodschappen doet in je hoofd alles bij elkaar optelt en nagaat of je het wel kunt betalen of je alleen maar een brood kan kopen omdat er voor de rest geen geld is.

Dat zette me wel even aan het denken, in mijn ogen lijkt het zo normaal om gewoon alles maar in het karretje gooien wat ik wil en daar zonder bij na te denken naar de kassa loop. Voor mij is dat zo normaal geworden om te kunnen kopen wat ik wil (natuurlijk wel in mate, ik heb geen geldboom in de tuin staan). Ik kan gewoon mijn boodschappen doen zonder gaan consessies op te doen. Als de TV kapot is kan ik een nieuwe kopen en als we een keer uit eten of op vakantie willen kan dat ook. Ik ervaar dat als vanzelfsprekend, maar dat is het natuurlijk niet. En dat weet ik eigenlijk maar al te goed, want ik weet ook dat dat vroeger niet altijd kon.

’s Avonds keek ik ook nog Het Rotterdam Project, een programma waarbij 5 dakloze mensen in Rotterdam gevolgd worden om hun leven weer op de rit te krijgen. Ik heb vorig jaar ook Het Amsterdam Project gezien en vind dat zo een boeiend en ‘mooi’ programma. Het laat je nog even meer beseffen wat je hebt en hoe blij je daarmee moet zijn. Je kunt door een tegenslag in het leven dakloos worden en dan heb je helemaal niets meer.

Het brak ook mijn hart dat die daklozen om geld vragen en eigenlijk door iedereen genegeerd worden en geen geld krijgen. Het deed me meteen beseffen dat ik ook een van die mensen ben, in de stad of in het winkelcentrum geef ik ook nooit wat aan deze mensen en loop hier gewoon langs heen. Waarom eigenlijk niet? Die ene euro of twee, ik lig er niet wakker van en waarschijnlijk zijn hun er ontzettend blij mee.

Ik hoor het mijn vader nog zo zeggen, Arank, soms besef je niet half hoe goed je het hebt. En hij heeft gelijk, ik besef het me niet altijd. Het is vanzelfsprekend geworden in mijn ogen, iets wat het niet is. We kunnen nu werken en geld verdienen, maar wat als iemand ziek word en dat niet meer kan? Wat als er iemand van ons uitvalt of ontslagen wordt en geen nieuwe baan meer kan vinden. Je weet het niet, je weet niet wat er in de toekomst gebeurt. Valt er een inkomen weg kan ik ook niet meer zonder nadenken dingen in mijn karretje gooien of ieder jaar twee keer op vakantie gaan.

Dit soort dingen zet mij wel weer even met beide benen op de grond. Ik vraag me ineens af of ik toch echt die nieuwe laptop nodig heb terwijl mijne het nog gewoon doet. En of ik die jas van € 300,- wel moet kopen of niet, want het is eigenlijk krankzinnig veel geld voor een jas. En moet ik me toch eens wat vaker inzetten voor een ander? Een goed doel steunen, die ene euro aan een dakloze geven of misschien wel eens vrijwilligerswerk gaan doen.

Ik heb het goed, dat weet ik maar al te goed, maar het besef is er niet altijd. Je moet soms weer even met beide benen op de grond gezet worden. Hoe zit dat bij jullie? Is het voor jullie ook ‘normaal’ geworden, ben je al heel bewust hiermee bezig of kun je je hier helemaal niet in vinden omdat je het niet zo breed hebt?

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

18 reacties

  1. Heel mooi geschreven! Ik heb weleens iets aan een dakloze gegeven, maar dan in natura en niet in geld. Als iemand eten nodig heeft geef ik liever eten dan geld omdat je met geld ook dingen kunt kopen die niet nodig zijn zoals drugs, drank en dat soort dingen.

  2. Mooi artikel! Vaak lijkt het zo normaal inderdaad… je staat er niet elke dag bij stil, maar mijn lief en ik herinneren elkaar er wel regelmatig aan, vooral als we weer iets superluxe aan het doen zijn: ‘wat hebben we het goed hè?’

  3. ik ben zo iemand die wel.echt op moet letten op de uitgaven.. soms ook concessies moet doen.. nee dat is niet erg.. ik heb het niet slecht.. heb een dak boven mijn hoofd.. iedere dag te eten.. kan voor mijn huisdieren zorgen.. dan ben ik een gelukkig mens

  4. Ik kom uit een gezin waar geen geld was en we gerust meerdere keren per week spaghetti aten (want goedkoop). Nu heb ik net een huis gekocht, rijd ik in een BMW, tik ik deze reactie op mijn MacBook Pro en ben ik tegelijkertijd aan het twitteren op mijn iPhone X. Het is een bizar verschil en dankzij jouw blogpost besef ik dat er niet vaak genoeg bij stilsta. Hoewel ik vaak (tegenwoordig minder vaak dan vroeger) moeite hem met geld uitgeven aan mezelf — inderdaad zo’n dure winterjas bijvoorbeeld —, heb ik het wel hartstikke goed. Ik deel dit ook graag met anderen, door geld te doneren aan goede doelen en te helpen bij crowdfunding. Ik ga nu serieus iets bedenken om hier iedere dag bij stil te staan en dankbaar voor te zijn.

  5. herkenbaar! hier nog een die gewoon achterlijk veel geld per dag aan boodschappen uitgeeft of aan andere dingen terwijl andere gezinnen niet rond komen of helemaal niks hebben :(, klinkt kut maar ik weet niet beter maar vind het wel vervelend en geef daarom ook veel weg aan gezinnen hier in de buurt die het niet breed hebben, dan zijn of kleren of eten wat over is.
    Ik probeer echt wel op te letten maar let ik op dan flikt manlief het wel weer ;)

  6. Mooi geschreven! Ik ben ook iemand die te makkelijk iets in dat boodschappenkarretje gooit zonder er bij na te denken. Als ik het wil koop ik het gewoon omdat wij het gewoon goed voor elkaar hebben met zijn 2e in huis. Ik denk er de laatste tijd wel steeds meer over na.

      1. Gewoon het woord ‘mij’ uit de titel halen. Zoals de lezeres hierboven zei: het is ‘ik besef’ en niet ‘ik besef mij’.

  7. Zelf kon ik altijd alles kopen zonder na te denken echter hebben we nu een nieuwbouwwoning gekocht die over een jaartje klaar is. Dat betekent echter wel dat wij een jaar lang zowel onze huidige vaste woonlasten hebben maar ook nog eens de hypotheek!

    Voor ons is het nu heel erg passen en meten maar nu zijn we er zeker wel achtergekomen dat we weldegelijk kunnen besparen!

    Ik zie het als een mooie eye opener!

  8. Ik ben niet arm opgegroeid, maar mijn huis hebben wel altijd duidelijk gemaakt dat het geld niet op hun rug groeide. Zodoende ben ik nog altijd voorzichtig met mijn geld en ga ik ook naar de supermarkt met een lijstje en proberen mijn vriend en ik het met een wekelijks budget te doen. Ik ben enorm dankbaar dat dit gewoon kan zonder dat ik me zorgen hoef te maken, maar ik sta daar net als jij niet vaak genoeg bij stil. Mooi!

  9. Het allermooiste wat je een dakloze kunt geven is vriendschap. En in ieder geval aandacht. Ik probeer altijd oogcontact te maken en vriendelijk te knikken of gedag te zeggen. Dat kan ook als je geen geld geeft.
    Dit heb ik geleerd van een lid van de sant’egidio gemeenschap in Rome die daar veel voor daklozen doen. En dat probeer ik sindsdien altijd te doen wanneer ik een dakloze tegenkom.

  10. Heel mooi geschreven Aranka! Ik moet zeggen dat ik er bij het boodschappen doen en bij het aanschaffen van nieuwe dingen er best wel op let. Misschien komt het doordat wij net een jaar samenwonen, maar alsnog zien we in dat we het erg goed hebben en hier heel blij mee mogen zijn.

  11. Voorheen kon ik alles kopen wat ik wilde voor mij en mijn zoon. Had een goede baan en we redde het prima met zijn tweetjes. Nu ik mijn baan kwijt ben en wat financiële tegenslagen, zijn de wekelijkse kopjes koffie en chocomel met hem, of de snoepavonden wel voorbij. In het begin was dat wennen maar we zijn er nu eigenlijk aan gewend. Het leuke is nu om meer met weinig te hebben .

  12. Mijn vriend en ik hebben het meer dan goed: ik let inderdaad ook niet op wat ik in mijn boodschappenkar gooi, goed en lekker eten is voor ons heel belangrijk. Dit heb ik van huis uit meegekregen, ookal hadden we het zeker niet breed. Nog steeds geef ik niks om merkkleding, dure auto’s of interieurmerken, maar koop ik wat ik mooi vind of het waard vind. Maar wel een boel kleding in huis en 2 auto’s voor de deur in hartje stad.. ik blijf echter wel met beide benen op de grond door mijn werk (jeugdzorg, dak/thuisloze jongeren met problemen), waar ik regelmatig spullen aan weggeef of voor hen verzamel. Het is de balans waar het om gaat, denk ik.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *