Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb me de afgelopen jaren best onzeker gevoeld. Het is tegenwoordig lijkt het wel een must om je hele leven in een planner uit te stippelen, je doelen duidelijk voor ogen te hebben en hier keihard aan te werken, maar ook jezelf van een aantal wijze lessen te voorzien. Waarom? Om een succesvol persoon te zijn. De voorstaande dingen deed ik nooit, maar ben ik gaan doen uit trend. En weet je, het maakte me doodongelukkig.
Fotografie: Ilse Stronks Fotografie
Ik ben een (gestructureerd) chaotisch persoon, ik ben een persoon die geen doelen stelt, ik ben niet iemand die succes wil behalen. Ik wil gewoon normaal mijn leven leven en ik zie wel wat er op mijn pad komt. Maar blijkbaar in deze maatschappij is dat best vreemd. Ik kreeg vaak de vraag wat mijn doelen waren, waar wilde ik graag naar toe en wat wilde ik behalen? Maar ik wilde niets behalen, ik wilde niet succesvoller worden en ik stelde mijzelf al helemaal geen doelen.
Omdat ik dat niet deed en het steeds meer in opspraak kwam kocht ik zo een welbekende planner en ging hiermee aan de slag. Ook zocht ik hulp via mijn psycholoog dat ik wel eens verandering in de zaak wilde. Ik wilde niet meer zo een ongeleid projectiel zijn die van alles maar een beetje deed en wel keek waar het schip strandde. Ik ben nooit een carrière tijger geweest, ik wilde nooit hogerop komen en ik heb nooit echt ambities gehad. Ik ben geen doorzetter op persoonlijk gebied, ik vind het allemaal wel prima. Maar blijkbaar was dat niet goed genoeg in deze maatschappij, tenminste dat gevoel kreeg ik. Ik wilde (dacht ik) ook succesvol zijn, ook ambities en doelen hebben en je leven in een planner stoppen, want dan hoor je erbij!
Ik zocht een uitweg, waarom was ik zo en niet als de ‘rest’. Zou ik misschien ADD hebben en zou dit een logische verklaring voor mijn gedrag wezen. We hebben dit uitgezocht met een uitgebreide test bij de GGZ maar daar bleek niets uit te komen. Geen ADD voor mij of een andere ‘afwijking’ die mijn onverschillige en ‘ik zie het allemaal wel’ mindset kon verklaren. Ik raakte daarna aan de praat met mijn psycholoog en wat was nou hetgeen waarom ik hier op 24 jarige leeftijd (toen) zo mee zat. Nou, omdat de rest van de wereld het wel allemaal kan, maar Aranka niet.
En toen kwam ze met hele wijze woorden. “Aranka, dit is gewoon een karakter eigenschap van jou. Als ik naar jouw test kijk (je moet zo een persoonlijkheidstest invullen met competenties en eigenschappen) zie ik dat je eigenlijk nooit stress hebt, je stelt dingen graag uit, maar het is wel altijd op tijd af, ik weet dat je een eigen bedrijf hebt en hier ook van kunt leven. Je komt nooit te laat, hebt je zaken goed voor elkaar, hebt geen schulden, hebt geld om je te redden en eigenlijk is er niets waar jij je zorgen om hoeft te maken (en dus ook niet doet).”
“Ik krijg hier 9 van de 10 keer mensen die juist het tegenovergestelde van jou zijn. Ze zitten met een burn-out, willen alles doen, overal successen in behalen en het altijd beter doen. Deze mensen staan vaak onder veel stress en blijven maar doorgaan tot ze er bij neervallen of thuis komen te zitten met een burn-out. Ik denk dat jouw manier van leven veel beter is, het enige is dat jij je onzeker maakt over hetgeen is dat deze wereld tegenwoordig alleen maar uit succes moet bestaan. Eigenlijk zouden er meer mensen zoals jou moeten zijn, gewoon om de boel een beetje in evenwicht te houden.”
Na het gesprek wilde ik dit natuurlijk niet aannemen maar een jaar later ben ik helemaal afgekeerd van het plannen, persoonlijke doelen, wijze lessen opvolgen. Ik heb een planner maar die gebruik ik puur als agenda. Ik word helemaal kriebelig als ik ‘wat zijn jouw persoonlijke groei momenten van vandaag’ zie staan. To do lijstjes en dat soort dingen doe ik niet aan, ik krijg spontaan stress als ik die hele waslijst zie staan wat je allemaal in één dag wil proppen. Het schijnt een goed gevoel te geven als je het af hebt, maar ik begin er niet eens aan en dat geeft ook een heerlijk gevoel. Ik weet ik mijn hoofd wat echt af moet of plak als er iets echt belangrijks is een notitiebriefje op mijn computerscherm.
Het gevoel van stress ken ik niet, oprecht niet. Wellicht omdat ik mijzelf geen doelen stel, want waar moet je dan om stressen? Ik kan me wel eens ergens druk om maken, maar dat is dan vaak van korte duur. Ik wil niet zeggen dat plannen en dergelijke niet goed is, maar het is niet voor iedereen een oplossing of iets dat zou moeten, dat heeft mijn psycholoog mij toen laten inzien. Als jouw karakter niet zo in elkaar zit dan is het ook moeilijk te handhaven en wees eens eerlijk, wil jij het wel handhaven.
De maatschappij van tegenwoordig maakt mij soms best wel onzeker, ben ik niet goed genoeg of moet ik mijzelf meer pushen om mijn persoonlijke top te behalen? Maar ik ben daar sinds een tijdje helemaal klaar mee. Ik ben goed zoals ik ben en ik heb die planners, persoonlijke doelen en wijze lessen helemaal niet nodig. Het geeft mij juist alleen maar meer stress, meer onzekerheid en maakt van mij iemand dat ik helemaal niet ben.
Ik ben flexibel, kan tegen tegenslagen, kan goed incasseren en vind het totaal niet erg als mij even flink de waarheid gezegd wordt. Waar ik met dit verhaal heen wil is dat het oké is om niet het uiterste van jezelf te geven (maar natuurlijk mag je dat ook doen als je je daar goed bij voelt), dat het oké is om gewoon door te kabbelen en geen uitblinker te zijn. Ik ben hierdoor heel gelukkig, ervaar geen druk en ben vooral heel erg relaxt en ik denk dat dat misschien wel naast een hele vervelende karakter eigenschap, ook een hele goede is.
Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen, het altijd maar beter en mooier willen leven herkennen en hier onzeker van worden? Ik ben heel benieuwd of meer mensen hier zo tegenaan kijken of jij juist wél van het plannen bent en alles uit jezelf wilt halen en wat heeft het jou gebracht? Ik kijk namelijk echt met bewondering naar deze mensen (ik vind het super knap!), maar ben tot de conclusie gekomen dat dat niets voor mij is.
26 reacties
Ik herken mij hier volledig in. Het vervelende vind ik ook dat iedereen om je heen bezig is met jou groei. Allemaal goed bedoeld maar ik doe er niets mee. Ik kies er voor om mijn leven op deze manier te leven.
Amen! Dit is zó herkenbaar. Ik ben ook helemaal klaar met die zelf ontwikkelings hype, het lijkt wel alsof je gek bent als je gewoon tevreden bent met je leven en wel ziet waar het schip strand. Ik heb geen zin in 5 jaren plannen, altijd maar doelen stellen. Het gaat zoaks het gaat en het leven laat zich ook helemaal niet plannen. Dat bewijst mijn zoontje met een heel zeldzaam syndroom wel weer. Toen ik zwanger van hem was had ik ook allemaal plannen over wat ik met mijn leven zou gaan dien, die ik allemaal om heb moeten gooien. Het is goed zoals het is
Het lijkt net of ik het geschreven heb! Bij mijn banen heb ik bijvoorbeeld altijd geroepen dat ik geen hogere functie wilde omdat ik niet zoveel verantwoordelijkheden wilde. Ook heb ik met bullet journals en papieren agenda’s proberen te werken, maar dat lukt me niet en afspraken hou ik nog steeds bij op m’n iPhone in de agenda. Uiteindelijk wil ik groeien met mijn blog en verdien daar een centje mee, maar geen volledig salaris. Dat is het enige, voor de rest zie ik het wel. Al ben ik wel bezig met kijken naar waar ik gelukkig van word. Dus minder werken bij mijn baas en meer aan mijn blog bijvoorbeeld :) Ik vind het mooi geschreven en herken me er echt helemaal in.
Een en al herkenning, wat een prachtig geschreven verhaal, voel precies hetzelfde….
Wat een heerlijk artikel! Ik word ook knettergek van al die plannende doelenstellende mensen die almaar meer willen. Ik merk dat ik vroeger ook zo wilde zijn, maar nu ik dat meer en meer loslaat, ik veel gelukkiger ben. Wel hou ik van structuur, heb een fijne agenda waarin ik elk uur taken kan inplannen voor mijn werk, hou ik van een eetplanning maken. Dat geeft mij rust. Maar verder gaat mijn leven ‘go-with-the-flow’! Ik ben nu 40+ weken zwanger, dus wachten we vol verwachting op ons kindje. Een paar jaar geleden had ik echt niet gedacht op mijn 25e al moeder te zijn. Straks lekker 2 dagen aan het werk waar ik mijn creativiteit en uitdaging genoeg in vind. En daarnaast heerlijk genieten van mijn gezin!
Je bent succesvol als je doet waar je plezier in hebt. Dat de maatschappij dat niet vind zolang je niet minimaal een topinkomen, X aantal volgers etc etc hebt, is een probleem van de maatschappij. Zelf heb ik een paar keer in mijn leven leidinggevende functies afgeslagen omdat ik weet dat ik veel liever inhoudelijk bezig ben dan als manager. Men vindt mij niet ambitieus. Persoonlijk ben ik het daar niet mee eens. Mijn ambitie is om plezier te hebben in míjn werk, genoeg vrije tijd te hebben om te trainen voor het rennen van een marathon en mijn sociale leven. Dat lukt dus ik ben succesvol. Mijn eerste marathon is gelopen en voor volgend jaar staan er 2 op míjn wensenlijst.
ojee en ik ben een geplande freak hahah, alles loopt hier volgens planning en schema’s en ja ook doelen maar dat is persoonlijk en ik vind dat onze meiden het behalen van “doelen” uitvoeren en hun doelen ook bereiken en nee ze hebben geen stress daardoor ;). als wij geen planning of structuur hebben in huis is het chaos en daar krijgen wij juist stress van ;)
Wauw wat een goed stuk! Ik herken mijzelf wel in je en ik moet zeggen dat dit stuk mijn ogen heeft geopend. Ik plan vaak omdat het zo hoort leven via de weekplanner… haha. Leuk stuk, bedankt!
Haha, ik ben juist het compleet tegenovergestelde! Zonder planning en doelen heb ik geen overzicht en houvast, wat bij mij juist veel stress oplevert. Overigens heb ik niet per de hele spannende doelen of een overvolle to-do-lijst.
Overigens heb je op dit moment een soort reclame met video-popup die elke keer direct weer terugkomt nadat ik hem heb weggeklikt. Ik snap dat je reclames nodig hebt maar dit is heel irritant.
Hulde voor je verhaal! Ik ben zelf net zo. Laatst op mijn werk een training gehad waarbij je je doel moest opschrijven en wat je op dit moment belemmerd om het te halen. Ik schreef op dat ik later wel senior zou willen worden maar benadrukte dat dit voor mij zeker niet nu al of volgend jaar hoeft. Ik kreeg als feedback dat mijn doel wat vaag was en niet urgent leek. Uiteindelijk blijkt; ik zit helemaal prima waar ik zit en wil helemaal nergens naartoe. Dat senior worden hoeft helemaal niet! Het leek best raar dat ik tevreden ben met wat ik nu doe en het feit dat mijn ‘doel’ als vaag werd afgedaan maakte me op het moment zelf onzeker. ‘Oh god, maar welk doel moet ik dan hebben en opschrijven?’ Fuck it, mijn doel is om plezier te blijven hebben in mijn werk, want dat is uiteindelijk hetgeen wat mij écht gelukkig maakt. Geen promotie, doorgroeien, ontwikkelen etc.
Je bent niet alleen in je onzekerheid en het niet per se hebben van duidelijke doelen. Een gelukkig en tevreden leven leiden is wat dat betreft al een heel mooi doel op zich, die velen vergeten en dat nooit zullen bereiken.
Aaah, ik ben precies zoals jij! Ik heb nooit eerder in mijn leven doelen gesteld, tot dit jaar. En nu zijn we bijna in 2019 en heb ik werkelijk wat ik kon uitstellen uitgesteld. Jarenlang heb ik vertrouw op mijn vermogen om gewoon dingen te nemen zoals ze komen en nu ik dat eén keer niet heb gedaan voel ik alleen maar onrust en stress. Ik weet wel waarom ik het heb gedaan, want ik wilde echt eens dingen bereiken. Maar blijkbaar werkt het voor mij alsnog niet met doelen. Op zoek naar een andere methode dus. Mooi artikel en fijn om eens een keer de andere kant te lezen. Mag wel wat vaker benadrukt worden dat je niet altijd doelen moet hebben om vooruit te komen en een gelukkig leven te leiden
Ik snap dat het voor jou misschien het gevoel geeft dat je er niet bij hoort of dat er iets mis met je is. Ik kan alleen maar zeggen dat ik best een beetje jaloers ben. Ik heb vanuit mijzelf heel erg de drive om veel te doen, heb veel ambitie en doelen en hoewel dit ook wel leuk is geeft het ook heel veel stress! Ik kan heel moeilijk loslaten en genieten van rust, stilzitten kan ik ool bijna niet en ik leg voor mijzelf de lat ontieglijk hoog waardoor ik praktisch elke dag stress ervaar en bij een therapeut ben geweest omdat ik laat kreeg van burn out gerelateerde klachten en paniek aanvallen.
Aan allebei de kanten zitten goede en misschien minder goede kanten maar ik zou willen dat ik een stukje van je kon overnemen ;) wat meer rust zou me goed doen haha
Wat herkenbaar dit, echt een heel goed artikel Aranka. Ik stel mezelf ook geen doelen en ben meer van Go with the flow.
Met al die planners heb ik dan op helemaal niets. Geef mij maar een simpele agenda. En waarom zou je maar hogerop willen? Ik ben tevreden met hoe het nu gaat en plezier in je werk is volgens mij veel belangrijker dan er veel meer stress van krijgen.
Heel erg herkenbaar. Heb zelf een wo studie gedaan en heb daarna een aantal jaar een mbo functie gehad. Het was heel simpel werk, maar ik was er goed in (eindelijk in iets, want tja faalangst) en vond het daar heel erg gezellig. Meer dan toen ik stage liep. Nadat het contract af liep, wilde ik sowieso een jaar thuis blijven voor de jongste puur om er van te genieten, want het gaat al zo snel met die kleintjes. Ik voelde me soms of ik de enige ben die dit deed. Ik las ook laatst van een vrouw die zei, ‘mijn ambitie is om de kinderen, gezond, gelukkig en zo goed mogelijk op te voeden en op te laten groeien.’ Heel mooi vond ik dat. Want werk is voor veel mensen ontzettend belangrijk geworden terwijl er zoveel andere dingen zijn die je leven zin geven.
In de laatste zin zeg je: ik heb bewondering voor diegene die wel doelen stellen enz.
Ik heb juist bewondering voor jou!!
Eindelijk iemand die goed onder woorden kan brengen hoe ik me voel en er over denk.
Ik heb erg veel aan je verhaal.
Bedankt voor het delen. Ik ga hier zeker iets aan hebben.
Je bent top!
Hier dus zo’n een planner en gestructureerd persoon. Maar ik heb juist onrust als ik dit namelijk niet heb. Doelen en hogerop ben ik ook niet zo heel erg van en vind ze moeilijk te beschrijven. Plannen en to-do lijsten zijn dan wel helemaal mijn ding.
Projectiel, niet reptiel?
Hahaha, oeps! Ik denk dat ik even met mijn gedachten ergens anders was. Moet er stiekem nu wel heel erg hard om lachen, misschien moet ik hem er in houden!
Doe maar?
Zelf ben ik echt iemand van het doelen stellen, veel zelf ontwikkeling etc, zonder dat ben ik ook onrustig als persoon. Mijn carriere gaat ook wel echt boven alles, inclusief relaties. Wel heb ik mij nooit vergeleken met iemand anders van wat zij doet moet ik ook kunnen. Uiteindelijk zijn beide kanten goed, het is maar net waar je je goed bij voelt :)
Meen je dat echt? Is je werk belangrijker dan je relatie?? Daar kan ik me echt niks bij voorstellen!
Herkenbaar. Ik moet zeggen dat we in een maatschappij leven waar het maatschappelijk geaccepteerd is om verplicht succesvol te zijn. Dat wordt altijd opgemeten in je opleiding, je werk en je status. Echt belachelijk natuurlijk maar goed. Dat maakt mensen tegenwoordig onzeker. Eigenlijk een beetje gek.
Ik heb het plannen mezelf aangeleerd, want anders is het in mijn hoofd een enorme chaos. Maar persoonlijke doelen stellen is niet mijn ding. Ik heb ook totáál geen discipline om die doelen dan te verwezenlijken.
Wat een geweldig artikel en steun voor velen. Ik ben precies zo. Ik heb ook geen doelen, heb fijn werk waar ik goed in ben, en werd inderdaad weleens triest als ik las over doelen stellen terwijl ik ze zelf niet had. Fijn antwoord ook van je psycholoog. Top geschreven!
Zo een goed artikel en fijn dat jij hierover geschreven hebthebt ?
Zeker op jouw blog zijn de persoonlijke artikelen heel goed en respect….
Xoxo
Ik kan nog wat leren van jou! Ik ken het ‘iedereen kan het, maar Nicole niet’ gevoel heel erg. Maar in plaats van mij er bij neer te leggen, streef ik juist wel die maatschappelijke perfectionisme na, met alle gevolgen van dien. Ik probeer het nu hetzelfde als jou te benaderen, maar ingesleten gewoontes zijn best moeilijk te veranderen. Wat goed van je dat jij het nu helder voor jezelf hebt!