Search
Close this search box.

Personal Story: Mariska was overspannen op haar 24e

bron

Soms kan een verzameling van dingen je wereld compleet op de kop zetten, dat heeft Mariska zelf meegemaakt. Door deze gebeurtenissen ging het een avond helemaal fout en stapte ze met drank op achter het stuur… Één van de domste beslissingen die ze ooit heeft gemaakt. Ze verteld er mee over in haar persoonlijke verhaal.

Mariska:

Ik ga terug naar eind 2009 / begin 2010. Op dat moment was ik 24 jaar en woonde ik op mijzelf. Het was leuk, het ging op zich redelijk goed op wat kleine dingetjes na. Af en toe had ik wel eens een scharreltje, had leuke vrienden en vriendinnen en ging vaak uit. Ook mijn broertje en zusje waren vaak bij me en we hadden ook wel een beetje dezelfde kennissen en vrienden. Maar toch ging het op een gegeven moment niet zo goed..

Begin van het jaar ging het goed, maar later ging het steeds slechter. Er kwamen ook steeds wat dingen bij waardoor het eigenlijk gewoon een hel van een jaar is geweest voor mij, dat 2010.

Het begon allemaal met het dingetje op m’n werk. Ik zei niet als iets mij dwars zat en kropte het allemaal lekker op. Dat hield ik een aantal maanden vol. Mijn chef vroeg dan wel eens: “Maris, wat is er? Je kop staat op onweer!”. Waarop ik zei dat er wat kleine dingetjes waren en dat het morgen wel weer over was.

Op een gegeven moment was er een jongen, die ik tegen kwam bij het uit gaan, achter mij aan aan het lopen. In het begin wilde ik niets van hem weten. Maar goed, hij bleef smsen, bellen en ga zo maar door tot ik op een gegeven moment dacht: Weet je, ik spreek één keer met hem af en dat zijn we klaar. En dat deed ik. Het was zo gezellig dat we uit eindelijk een paar maanden aan elkaar bleven plakken en hadden het ontzettend gezellig. Wel was daar zijn ex die enorm vervelend was en stalkerig naar hem toe, mensen opstoken tegen mij (terwijl ik haar niet kende en zij mij niet) en dat soort dingen. Tot het een paar maanden later kermis was op het dorp. Ik kon één avond niet gaan (van de 4) omdat ik thuis zat met toen mijn schoonzusje en een goede vriendin. Ik kreeg een smsje van hem dat hij het allemaal niet meer wist dus ik wist gelijk dat het mis was. En de volgende dag werd het door zijn vrienden (!!) verteld.. hij was vreemdgegaan met zijn ex. Ik was kapot van verdriet. Zo verdrietig was ik nog nooit geweest wat betreft liefdesverdriet. Gelukkig waren er mijn lieve vriendinnen en broertje en zusje die het verhaal helemaal kenden en mij al die tijd enorm hebben gesteund.

Een week erna zou mijn vader gaan emigreren naar Frankrijk met zijn toenmalige vriendin en haar dochter. Ik gun mijn vader al het geluk maar deze vrouw (en haar dochter ook) waren in en in gemeen. Expres de was van mij en mijn zusje niet wassen (toen we nog thuis woonden), boodschappen kopen (van mijn vaders geld) en vervolgens mijn zusje en mij verbieden er aan te zitten omdat het voor haar dochter was. Eten niet bewaren voor mijn zusje tot ze uit het werk kwam maar gewoon weggooien, mijn vader op stoken tegen ons en ga zo maar door. Mijn nekharen gaan nog overeind staan als ik er aan denk. Verschrikkelijk. En mijn vader zag het niet, die was hele dagen aan het werk voor zijn eigen bedrijf en mijn broertje ook. Mijn broertje, vader, zusje en ik werkte fulltime en hun twee zaten hele dagen thuis, voor de Playstation en zodra mijn vader zijn auto aan kwam rijden ging de Playstation snel de kast in en schijnheilig doen alsof ze druk waren. Je kunt dus begrijpen dat ik erg verdrietig was dat mijn vader ging emigreren. Met mijn moeder had ik niet zo’n geweldige band toentertijd ook.

Dat zelfde weekend was er een kermis een dorp verderop en leefde door al het verdriet echt in een roes. Je kunt je niet voorstellen wat zo’n vrouw en haar dochter met je kan doen door te stoken. En het ergste is dan dat je vader het niet doorheeft dus wij voor leugenaar uit werden gemaakt. En als wij er al over begonnen tegen mijn vader wilde hij het niet over hebben of wuifde het weg van ‘het zal wel meevallen’.

bron

Die avond ging ik met vrienden naar de kroeg en omdat het kermis was, drink je natuurlijk gezellig mee. Ik had veel teveel gedronken en ik zeg je eerlijk, ik had schijt aan alles op dat moment. Puur door mijn verdriet van mijn vader die ging emigreren, het ging kut op mijn werk, mijn vriendje ging vreemd met zijn ex en als klap op de vuurpijl waren hij en zijn (ex)vriendin ook in het café en deden ze heel irritant. Ik wist niet wat ik moest. Ik was flink dronken (heel ordinair gezegd), enorm verdrietig en boos en van het een op andere moment wilde ik naar huis…. Nam een jongen mee… stapte in de auto….. en dat was het ergste wat ik kon doen. Ik werd namelijk aangehouden en raakte mijn rijbewijs kwijt. Ik schaam me ervoor als ik erover praat, maar verdoezelen heeft geen zin; het is nu eenmaal gebeurd. Vanaf dat moment was ik in een hele diepe put gevallen en kon ik niet meer alleen zijn, kon ik niet meer slapen en toch was ik heel erg moe. Met een goede regeling was ik weggegaan op mijn werk en zat ik thuis. Heb veel bij mijn zusje geslapen toentertijd.

Later dat jaar wilde ik een opleiding gaan doen en was begonnen en na een paar maanden weer gestopt. Tussen door heb ik bollen gepeld en kreeg mijn vader te horen in een Frans ziekenhuis dat hij vanaf dat moment al een jaar of 6 suiker (diabetes) had. Er werd een grote teen geamputeerd.

Dat zijn de hoofdpunten van mijn overspannenheid. Gewoon een opkropping van verschillende dingen waarvan ik nu denk.. had er over gepraat! En ik moet zeggen, dat doe ik nu ook en ik merk gewoon dat het enorm helpt. Echt. Ik ben nog wel dat jaar met de trein, alleen naar Parijs gegaan en werd ik opgehaald door onze Nederlandse kennissen, waar mijn vader ging wonen.

Ik kan zeggen dat ik er nu helemaal bovenop ben en ik kan ook zeggen dat ik zeker mijn fout inzie wat betreft met drank op achter het stuur. Never nooit zal ik dat ooit goedkeuren. Nu heb er nog de nadelen van; als ik een auto wil verzeker betaal je de hoofdprijs zo’n 5 jaar lang. Je betaald ongeveer 5x zoveel premie. Mijn eigen schuld en dat is niet goed te praten.

Wat ik mee wil geven met dit verhaal; krop je irritaties, frustraties, boosheid en dat soort dingen niet op. Praat met iemand. Doe dat met iemand uit je omgeving die jou en de situatie goed kent of ga op zoek naar een psycholoog. Vooral een psycholoog heeft een blanco kijk op de situatie en dat is ook enorm fijn. En ga dan ook nooit en te never met drank op achter het stuur. Je kunt niet alleen jezelf iets aan doen maar het allerergste is dat je niet bij de les bent en je iemand anders iets kunt aan doen!

Mochten jullie iets willen weten of vragen hebben, stel ze gerust!

Trouwens, inmiddels is mijn vader alweer sinds 2011 terug in Nederland en gaat zijn gezondheid wel slechter. Ik kon weer terecht bij mijn toenmalige baas er werk daar alweer vanaf januari 2011. Ook heb ik mijn rijbewijs weer terug en zal ik nooit meer zo’n fout maken.

Liefs, Mariska

Heb jij ook een persoonlijk verhaal dat je graag wilt delen? Mail je verhaal dan naar info@byaranka.nl en wie weet zie jij hier binnenkort je verhaal terug.

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

20 reacties

  1. Wat een verhaal Mariska. Ook dat de nieuwe vriendin van je vader zo gemeen was. Brr. Fijn om te lezen dat het nu weer beter met je gaat en dat je alles weer een beetje op de rit hebt. Praten helpt echt. Beterschap voor je vader.

    1. Dank je wel Suzanne! Het was inderdaad heel frustrerend dat zij zo gemeen was en dat je vader het dan niet ziet. Praten helpt zeker, alleen je moet die stap durven zetten !

  2. Mariska, door schade en schande wordt men wijzer. Jij hebt je wijze les geleerd. En het is pijnlijk om dit mee te moeten maken, echter als ik lees in welke staat jij toen verkeerde kan ik mij het nog voorstellen ook dat het je te veel werd. Praat het niet goed, maar begrijp het wel.
    Powervrouwen vind ik vrouwen die door iets te hebben meegemaakt nog steeds op beide benen staan!

    1. Dankjewel Sonja! Dat klopt, die heb ik zeker geleerd maar je weet echt niet wat je doet op zo’n moment en wat de gevolgen zijn. Het heeft heel veel tijd gekost maar gelukkig kan ik nu zeggen dat het echt weer goed gaat.

  3. Wauw, wat knap om hier zo’n heftig verhaal te vertellen zeg.. Open en bloot. Gelukkig ben je er nog relatief ‘goed’ van afgekomen met betrekking tot rijden met drank op.. Het had natuurlijk erg slecht af kunnen lopen. Zoals je zegt is praten echt ontzettend belangrijk, je frustraties ed. bespreekbaar maken op zijn tijd. Heel mooi dat je dit zo openbaart.

    1. Het had inderdaad heel slecht kunnen aflopen. Mijn auto stond bij het water geparkeerd, ik reed op het fietspad en het was kermis. Ik wil er echt niet over nadenken wat er had kunnen gebeuren.

  4. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Heb je je rechtszaak al achter de rug? Ik weet niet wat me te wachten staat..

    Fijn dat je je nu weer goed voelt!

  5. Jeetje Mariska… dat klinkt heftig. Klinkt ook alsof er weinig mensen waren die je toen hebben gesteund. In je eentje vechten is vaak moeilijker. Maar wel goed van je dat je uit zo’n diep dal bent geklommen en het nu weer beter met je gaat. Van dat soort dingen kun je leren en gelukkig weet je nu dat je dingen niet moet opkroppen en erover moet praten. Je bent een stuk wijzer geworden. En wat betreft je ex-vriend; je verdient iemand die helemaal voor jou gaat. Iemand die inziet wat voor fantastische sterke en prachtige vrouw jij bent. Iemand die je het gevoel geeft dat je meest prachtige vrouw op aarde bent ook al voel je het zelf misschien niet. En die persoon komt vast wel een keer langs. Beterschap voor je vader!

    1. Op zich waren het er niet per se weinig, maar ik hecht meer waarde aan een klein groepje zoals mijn zusje, broertje en een paar goede vrienden dan dat ik aan iedereen het verhaal moest doen zeg maar. Ik ben echt heel goed gesteund!

  6. Heftig hoor Mariska! Maar, je hebt er van geleerd en doet je best om je leven weer op de rit te krijgen. Vervelend dat het met de gezondheid van je vader slechter gaat, maar fijn dat hij weer in Nederland woont

Laat een antwoord achter aan Mariska Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *