Search
Close this search box.

NIVEA: niet invullen voor een ander

Recept: Kipbroodje

Tijdens mijn assertiviteitscursus word ik ontzettend bewust van mijn eigen doen en laten. Ik zie mijn valkuilen en leer door praten, ervaringen te delen met anderen en te oefenen met bepaalde situaties. Mijn struikelpunt is wel duidelijk, ik heb last van NIVEA, ook wel niet invullen voor een ander genoemd. En daardoor maak ik het leven niet bepaald makkelijk voor mezelf. Ik ben namelijk constant bezig met hoe anderen denken en dat is best vermoeiend.

NIVEA:

  • Niet
  • Invullen
  • Voor
  • Een
  • Ander

Je hebt verschillende soorten NIVEA’s om het zo maar even te noemen. Je hebt dat je de gedachtes van iemand anders gaat invullen in je eigen hoofd. Met bijvoorbeeld (wat dus ook mijn struikelpunt is) als ik dit doe vind de ander mij niet meer aardig. Maar je hebt ook gevoelens die je kunt invullen voor een ander. Zie je bijvoorbeeld iemand verdrietig zitten kun je misschien meteen denken dat er iets ergs is gebeurt, maar misschien is diegene wel aan het huilen van geluk. Ook een vorm van invullen voor een ander dus.

Mijn hele leven ben ik al bezig om te raden of te denken wat een ander van mij denkt. Daar komt ook deels mijn faalangst vandaan. Als ik iets niet voor de volle 100 % onder de knie heb maakt mij dat onzeker en ben ik bang wat anderen van mij vinden of denken. Moet ik bijvoorbeeld iets doen wat ik spannend vind en zie iemand al geïrriteerd of ongeïnteresseerd kijken ben ik al uit het veld geslagen, ik doe het niet goed genoeg.

Het dagelijkse leven beperkt mij tot op heden ook heel erg door de gedachtes invullen voor iemand anders. Ik durf vaak mijn eigen mening niet te geven omdat ik bang ben dat iemand anders die mening niet deelt en daar dan eventueel een conflict uit kan voortkomen. Of dat ik eigenlijk ergens iets van wil zeggen wat ik niet prettig vind en diegene dan dus boos op mij gaat worden, wat ik denk. En wat ik denk dat een ander gaat doen, daar ben ik in mijn hoofd heilig van overtuigd. Met als uitwerking dus dat ik heel veel dingen maar laat en daarmee eigenlijk mezelf wegcijfer.

Ik vind het heel lastig het patroon te doorbreken, want als je altijd overal in je gedachten een antwoord op hebt, hoe gooi je dat dan om? Ik heb geleerd die gedachtes te ontkrachten, want ik weet helemaal niet of iemand boos gaat zijn, me niet meer aardig gaat vinden of me nooit meer wil zien. Dat spookt steeds vaker door mijn hoofd heen en zet me bijna tot daden, maar als het puntje bij paaltje komt vind ik het toch wel heel erg spannend en krabbel ik terug en laat het maar weer.

De confrontatie opzoeken dat is iets wat ik meer probeer te doen, maar voor mij is dat heel erg lastig. Ik ken vanuit mijzelf geen frustratie of boosheid, dat is iets wat niet in mij zit of dat wat ik niet ontwikkeld heb. Mijn menig vind ik eigenlijk niet zo belangrijk als die van een ander dus ik moet mezelf er van bewust worden dat dat het wel is. Dit zijn kleine stapjes waar ik steeds verder in kom en wat mij helpt.

Het is zo zonde dat NIVEA eigenlijk je dagelijkse doen en laten beïnvloed, terwijl dat helemaal niet hoeft. Ik ben benieuwd of meer mensen hier last van hebben en hoe het jouw leven heeft beïnvloed. Of had je er last van en heb je een manier gevonden om er goed mee om te gaan? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen en misschien kan ik er iets voor mezelf uithalen!

Volg mij: Twitter – Instagram – Facebook – Youtube – Bloglovin’

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

16 reacties

  1. Ik heb er helaas ook last van. Van dat indenken voor een ander. Ik heb nog niet een manier gevonden maar lees nu boeken en praat met een psycholoog erover. Ik vind het knap dat je dit in ieder geval deelt. Weet ik dat ik niet de enige ben die zo denkt

  2. Oef, sommige stukjes die je hierboven beschrijft zijn zo herkenbaar! Ik herinner me nog, uit m’n schooltijd, dat er wel eens klassikaal een vraag gesteld werd door een docent. En dan wist ik gewoon het antwoord, in m’n hoofd had ik het antwoord al gegeven. Dan keek ik de klas rond of er niemand anders was die z’n hand op stak, wat dus niet zo was. Maar ik durfde dus niet als enige, m’n hand wél op te steken. Bang om uitgelachen, afgewezen of wat dan ook te worden. Wat zouden ze wel niet van me vinden, als ik het antwoord wel gegeven had?

    En nu, als werkende jonge vrouw, heb ik het ook nog steeds wel eens. Als er in ’n groep iets gevraagd wordt, ik zal echt niet de eerste zijn die iets zegt. Eerst bekijken wat anderen doen en dan misschien alsnog antwoorden. En ook zo net nog, op zaterdag gaan m’n vriend en ik wel vaker naar z’n vader en z’n opa & oma.. en m’n vriend vroeg dus aan me: wanneer wil je die kant op? Wil je dat morgen doen of zaterdag? En wat zeg ik: “maakt mij niet uit”
    Ik ben beide dagen vrij, dus het maakt mij ook echt niet uit. Maar ik kan toch ook gewoon duidelijk zijn? :P

    1. Ik herken me echt meteen in jouw verhaal, vroeger in de klas was ik net zo. Ik wist het antwoord en de rest stak zijn hand niet op. Dan twijfelde ik meteen aan mijn antwoord of dat wel goed was en of ik dan misschien wel niet uitgelachen zou worden. Over het duidelijk zijn heb ik ook veel last van. Heb ik een mening maar zeg ik toch altijd maar weer, maakt mij niet uit, zo vervelend! Ik wil gewoon duidelijk zijn, haha!

    2. Dat herken ik. Ik heb het soms zelfs nu nog; bijv. tijdens een informatieavond op de school van m’n kinderen. Wil ik iets vragen maar dan ben ik bang dat mensen denken: dat is net gezegd. Of: wat een rare/domme vraag. Toch probeer ik me daar overheen te zetten. Het is tenslotte niet voor niets een INFO-avond. ;) Dat gaat me gelukkig best aardig af tegenwoordig. Ik steek gewoon mijn hand op, eerste of niet. Ik kom er voor mezelf, niet voor anderen. :) Maar ik begrijp het gevoel dus heel goed!

  3. Ja hoor, hier net hetzelfde..ik vind het verschrikkelijk. Ik kan totaal mezelf niet zijn, bang om iets te durven zeggen uit schrik dat ze me gaan uitlachen of raar vinden, als mensen naar mij kijken, dan denk ik, ” wat zouden die nu denken over mij?” Ik ben er zo onzeker door en mijn sociale leven is hierdoor dus echt niet top!

  4. Heel herkenbaar, is bij mij wel iets waar ik vanaf puber af aan al mee worstel. Ga dit ook nog even aankaarten bij mijn intake gesprek bij de psychiater binnenkort ivm mijn stoornissen, denk dat hij hier ook wel iets mee kan. Ik denk altijd aan een ander maar nooit aan mezelf. Terwijl je eigen ik vele malen belangrijker is. Blijft moeilijk!

  5. Hi, ik ben vroeger gepest en ben daarom best wel onzeker. Ik herken veel uit je verhaal. Ik oefen bijna dagelijks met oefeningen die ik ook heb gekregen bij een assertiviteitstraing. Maar ik blijf het moeilijk vinden.

    Groetjes Anneke

  6. Heel herkenbaar. Bij mij komt dit gedrag voort uit een autisme spectrum stoornis, die helaas pas op mijn 30e is ontdekt, toen ik al allemaal copingstrategieen had aangeleerd die niet helpend meer waren en ik een zware burn-out kreeg. Bij mij is het zo dat ik door deze stoornis mensen niet goed begrijp en ze niet natuurlijk aanvoel en daarom af ga op wat ze letterlijk zeggen of ik probeer het met observatie. Helaas zeggen mensen vaak het een, maar bedoelen ze iets anders. Terwijl ik nooit een dubbele agenda heb. Regelmatig checken bij mensen of je ze juist hebt begrepen kan helpen. En ten aanzien van je mening geven, las ik laatst een interessant boek. Hierin werd uitgelegd dat er een verschil is tussen gevoelens en meningen. Het is netjes om rekening te houden dat je mensen niet opzettelijk kwetst, maar een mening is een mening. En iedereen heeft het recht om het niet met de ander eens te zijn.

  7. Eigenlijk ben je gewoon heel erg sociaal Aranka! Het gaat alleen dermate ‘ver’ dat het jezelf belemmert. Je goede eigenschappen staan je als het ware in de weg; het is lastig om daar een mooie balans in te vinden. Assertief en tegelijkertijd aardig zijn vind ik ook best moeilijk. Probleem is dat mijn gedachten vaak ook kloppen. Ligt er ook aan om wie het gaat. Sommige mensen ken je zo goed dat je gewoon WEET hoe ze zullen gaan reageren. De ervaring heeft me dat immers ‘geleerd’. Desondanks probeer ik daar toch niet meer altijd naar te luisteren. Wordt de ander boos als ik nee zeg, of gaan ze drammen of wordt me weer een schuldgevoel aangepraat (dominante types zijn daar heel goed in)? Jammer dan. Als mensen mijn grenzen niet willen of kunnen respecteren, pech. Dan heb ik ze liever niet in mijn leven. :)

    1. Wow, wat een eye-opener die eerste paar zinnen in je reactie. Hierdoor zie ik mijn ‘socially awkward’ problemen met een hele andere kijk.

  8. Niet herkenbaar voor mijzelf maar wel voor mijn jongste dochter die er nu al trainingen voor krijgt en beetje bij beetje ervan leert.
    Ik ga haar jou “serie” ook laten volgen want ze kan er heel wat van opsteken ;)

  9. Ik heb hier echt zo veel last van gehad. Als ik met de bus naar school ging dacht ik dat iedereen mij stom vond, dat ze mn kleding stom vonden en dat ik maar beter niet met hen de bus kon delen. ik maakte mezelf er helemaal depressief mee. Ik was de hele dag voor anderen aan het invullen hoe zij negatieve dingen over mij zouden denken. Gaf ook nooit mijn mening in de klas. Pas toen ik met een jongen van de opleiding bevriend raakte en ik mijn huidige vriend leerde kennen ging het beter met me. Zij lieten me inzien dat ik het waard ben en dat ik leuk ben zoals ik ben. Het is zo’n verademing als ik nu ergens op een openbare plek ben en me besef dat ik al die gedachten niet meer heb. Ik ben ook in aanraking gekomen met NIVEA toen een klasgenoot dat eens benoemde. En dan ben ik nog wel gediplomeerd Social Worker. Haha. Grappig hoe elke klasgenoot op zo’n opleiding wel ergens mee strugglet.

Laat een antwoord achter aan LINDA Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *