Lis haar moeder trouwde met de vader van haar BFF

Het klinkt misschien ontzettend leuk, als je moeder met de vader van je beste vriendin trouwt. Maar dat is het niet als je ouders nog bij elkaar zijn en je moeder verliefd wordt op de vader van je beste vriendin. Het zorgt voor spanningen en verbroken vriendschappen en familiebanden. Lis doet haar verhaal.

Wil jij ook je persoonlijke verhaal delen? Mail dan naar info@byaranka.nl

Mijn moeder ging mee naar speelafspraken

Ik was op de basisschool beste vriendinnen met Laura, we deden alles samen en mochten na schooltijd ook vaak bij elkaar spelen. We woonden bij elkaar in de buurt en elke week hadden we wel zo’n speelafspraak na schooltijd, vooral op woensdag. Voor het eten haalde mijn moeder mij vaak op en andersom haalde de vader van Laura haar weer op.

Mijn moeder en de vader van Laura waren altijd op woensdagmiddag vrij om ons op te vangen na school, het was dus logisch dat mijn moeder en haar vader ons weer ophaalde of thuis brachten. Alleen na een aantal keer kwam het niet echt meer van ophalen of wegbrengen, nee mijn moeder ging gewoon mee. In het begin zag ik daar niets in, ik snapte nog niets van relaties en affaires. Na een tijdje had ik wel het idee dat er iets niet klopte, mijn moeder drong er steeds vaker op aan om met Laura te gaan spelen en ik mocht niet tegen mijn vader zeggen dat ze mee ging.

Ik snapte eindelijk wat er aan de hand was

Thuis merkte ik dat het niet meer hetzelfde was als voorheen, er waren spanningen en ruzies. Mijn moeder ging steeds vaker ’s avonds weg en ik hoorde andersom ook dezelfde verhalen van Laura. We hadden het er moeilijk mee en zochten troost bij elkaar, je ouders ruzie zien maken en zien weggaan is niet leuk, zeker niet op zo’n leeftijd dat je er niets van snapt. Mijn vader begon mij ook steeds meer uit te horen over Laura, de vader van Laura en of mijn moeder mee ging. Ik snapte de ernst van de zaak niet (behalve dat ik wist van mijn moeder dat ik het er eigenlijk niet over mocht hebben) en beantwoordde eerlijk de vragen van mijn vader. 

Toen ik 10 was barstte de bom en kreeg ik eindelijk duidelijkheid, mijn moeder was verliefd op de vader van Laura en andersom. Laura en ik waren toen nog steeds beste vriendinnen, maar hadden dit niet zien aankomen, we waren kind en misschien wat naïef. Wat we ook niet hadden zien aankomen is dat onze vriendschap nooit meer hetzelfde zou zijn. 

Het duurde een jaar voordat de scheiding aan beide kanten rond was, mijn moeder en haar vader waren er over uit, ze wilde met elkaar samen verder en lieten twee partners achter. Beide ouders troffen regelingen voor co-ouderschap. Mijn moeder trok na de scheiding bij de vader van Laura in en mijn vader bleef in ons ouderlijk huis wonen waar ik mij het meest thuis voelde. 

De verwijten en schuldgevoelens

In het begin zagen we de lol er nog wel van in, de woonden eindelijk samen en konden zoveel spelen en kletsen als we maar wilden, maar al snel had het een keerzijde. Mijn broer nam het mij kwalijk dat onze ouders uit elkaar waren. Laura was immers mijn beste vriendin en ik had ervoor gezorgd dat onze moeder verliefd was geworden op een ander. Mijn broer wilde in die tijd niets met mij te maken hebben omdat ik volgens hem het allemaal veroorzaakt had. Ook merkte ik dat mijn vader er moeite mee had, hij heeft het nooit uitgesproken, maar hij had vast gewenst dat ik nooit met Laura bevriend was geraakt.

Door deze spanningen thuis bij mijn vader en met mijn broer voelde ik mij ontzettend schuldig en ik dacht dat ik de schuld was van alles. Dat twee gezinnen uit elkaar vielen en dat ik geen ouders meer had die bij elkaar waren was mijn schuld. Ik kroop steeds meer in mijn schulp en voelde mij ontzettend schuldig over alles wat er gebeurd was. 

Laura en ik groeide uit elkaar

Alles werd te veel en ik voelde mijzelf niet meer op mijn gemak bij mijn moeder en Laura thuis. Ik was inmiddels 12 en had nog steeds geen eigen kamer. Laura had nog haar eigen mooie kamer en ik moest een kamertje met mijn broer delen als we bij mijn moeder waren. Ook toen we naar de brugklas gingen kwamen er spanningen, we waren niet langer vriendinnen, maar meer zussen die het niet meer zo goed met elkaar konden vinden. Ook Laura had het moeilijk met de scheiding van haar ouders en gaf op een of andere manier mij de schuld.

We groeiden uit elkaar en van de goede vriendschap was amper meer iets over. Sterker nog, ze begon achter mijn rug om vervelende dingen over mij te zeggen waar ik heel verdrietig van werd. Ik had er namelijk voor gezorgd dat haar ouders uit elkaar waren gegaan en dat ze mijn moeder helemaal niet mocht. Thuis wist ze mijn moeder om te praten waardoor mijn moeder meer naar haar trok dan naar mij, ik vond het verschrikkelijk en voelde mij alleen.

Het is serieus, ze gaan trouwen

Ik voelde me ellendig en alleen, mijn broer was inmiddels wel iets bijgedraaid maar het was niet meer zoals vroeger. Ik was het liefste bij mijn vader en vond het verschrikkelijk om naar mijn moeder te gaan. Toen mijn moeder vertelde dat ze ging trouwen barstte voor mij de bom. Ik ging naar mijn vader toe en gooide alles op tafel. Dat ik mij schuldig voelde voor alles, dat ik de aanleiding was van de scheiding en de oneerlijkheid bij mijn moeder thuis. Mijn vader is hier heel erg van geschrokken en is met mijn moeder rondom te tafel gaan zitten, maar helaas heeft dit niet veel opgelost. Gelukkig was mijn vader er wel voor mij en zorgde hij ervoor dat ik volledig bij hem mocht gaan wonen. Het contact met mijn moeder en Laura werd minder en minder.

Hoe gaat het nu?

Inmiddels ben ik 23, ben ik het huis uit en woon ik samen met mijn vriend en hond. Ik heb het allemaal een plekje kunnen geven door het er veel over te hebben. Ik geef mijzelf niet meer de schuld en het heeft zo moeten zijn denk ik dan maar. Het contact met mijn moeder is nog steeds terughoudend. We spreken elkaar met verjaardagen en partijen, maar dan houdt het ook wel op. Hetzelfde geldt voor Laura, we zien elkaar bij mijn moeder en kunnen dan gezellig met elkaar kletsen, maar meer dan dat is het niet meer. We hebben totaal verschillende levens en ik denk dat we vroeg of laat toch uit elkaar waren gegroeid.

Mijn moeder is nog steeds gelukkig getrouwd en dat vind ik fijn voor haar, ik weet nu ook dat het tussen mijn ouders op was. Mijn vader heeft zijn leven ook op de rit en vind het zonder vrouw nu ook wel prima, maar ik hoop dat er nog eens iemand voor hem komt.

Bron afbeelding: Shutterstock