Search
Close this search box.

Laat onzekerheid niet je leven bepalen, Romy vertelt

Laat onzekerheid niet je leven bepalen, Romy vertelt

Een tijdje geleden deed ik een oproepje om persoonlijke verhalen te delen die misschien andere vrouwen kunnen helpen. Vandaag starten we met het eerste verhaal van Romy. Romy leefde in onzekerheid en daar werd ze gek van, denk dat veel van ons dat herkennen. Ze wilde het graag anders, dat deed ze en hoe! Romy vertelt openhartig over haar periodes, vallen en opstaan en hoe ze nu zelfverzekerder door het leven gaat!

Wil jij ook je persoonlijke verhaal delen? Mail dan naar info[at]byaranka.nl

Ken je die kleine momenten waarop je extra beseft hoe goed je het eigenlijk hebt? Die momentjes heb ik tegenwoordig gelukkig regelmatig. Zeker als ik terugkijk naar een jaar of twee/drie geleden, ben ik heel blij met waar ik nu sta. Als pas afgestudeerde twenty-something had ik 2,5 jaar geleden namelijk nog geen idee wie ik nu eigenlijk was en wat ik wilde. Ik was vooral druk met een grijs muisje uithangen en doen wat mensen van mij verwachtten. Gelukkig is er sinds die tijd ontzettend veel veranderd. In positieve zin. Ik neem je graag mee in mijn persoonlijke verhaal. Als ik er ook maar één persoon een klein beetje mee kan inspireren of hoop mee kan geven, dan ben ik een (nog) gelukkig(er) mens.

Afgestudeerd, en nu?

Laten we bij het begin beginnen. Begin twintig zijn vond ik geen makkelijke levensfase. Daar stond ik dan, afgestudeerd en wel. Met een masterdiploma op zak lag de wereld aan mijn voeten. Althans, zo had ik het altijd voor me gezien. Nu was het moment gekomen om iets met mijn leven te doen. Maar wat nu als je eigenlijk helemaal niet weet wat dat “iets” zou moeten zijn? Ik was heel onzeker, durfde nauwelijks naar mezelf in de spiegel te kijken, en vond het belangrijker wat anderen van mijn keuzes vonden dan hoe ik er zelf over dacht. Laat staan dat ik vol vertrouwen op sollicitatiegesprekken verscheen om daar potentiële werkgevers omver te blazen. Eigenlijk zat ik al een tijdje niet goed in mijn vel en was ik vooral bang dat dat niet meer goed zou komen.

Een eigen blog!

Juist op het moment waarop ik niet goed in mijn vel zat, begon ik te ontdekken dat er manieren waren om het voor mezelf beter en leuker te maken. Van cursussen tot uitdagende bijbaantjes en ook één belangrijke stap die bijzonder veel voor mij heeft betekend: het beginnen van mijn eigen blog. Schrijven was altijd al mijn grootste passie en ik had zelfs al een toepasselijk thema in mijn hoofd voor mijn eigen plekje op het wereldwijde web: positiviteit. Ik wilde mezelf en anderen gaan inspireren om vrolijker in het leven te staan. Zo werd Vaker Vrolijk geboren.

Vaker Vrolijk was niet alleen mijn digitale stukje papier om mijn schrijfkunsten uit te oefenen, maar groeide vooral uit tot een fijne uitlaatklep waarin ik alle passie, humor en creativiteit kwijt kon die ik had opgespaard. Daarnaast schreef ik, vooral in het begin, de positieve tips voor mijn bloglezers eigenlijk ook voor mezelf. Alle adviezen die ik gaf, waren stuk voor stuk woorden die ik tijdens het schrijven tot mijzelf liet doordringen. Op die manier heb ik mede dankzij het bloggen geleerd dat het leven veel mooier en fijner is dan ik eerder had gedacht.

Van grijs muisje naar kleurrijke kleding

Zo begon ik dankzij mijn blog te experimenteren met kleding en in het algemeen meer te ontdekken wat “mijn eigen ding” precies was. Ik was ooit een grijze muis die vooral uit alle macht bezig was om zichzelf te verstoppen. Gestimuleerd door reacties van anderen besloot ik mijn (veel) te wijde vesten te vervangen door meer aansluitende kleding, ging ik voor het eerst sinds tijden weer met blote benen over straat, en durfde ik eindelijk de opvallende en kleurrijke jurkjes aan te trekken waar ik me altijd aan had verlekkerd in de winkels. Ik kreeg een voorliefde voor kringloopwinkels, ontwikkelde me in fotografie en shopte eindelijk de kast vol kleurrijke kleding bij elkaar waar ik ooit van had gedroomd. Het is alsof alleen al het dragen van kleur en het achterlaten van mijn grijze wijde kledingstukken me een stukje van mijn karakter en vrolijkheid heeft teruggegeven.

Laat onzekerheid niet je leven bepalen, Romy vertelt

Een lange maar leerzame weg

Onder andere door ouder te worden en dingen mee te maken, heb ik een deel van mijn onzekerheid van me kunnen afschudden en durf ik meer mezelf te zijn. Beginnen met werken, mijn eigen blog starten en vooral stap voor stap mijn comfortzone durven te verlaten, heeft me gebracht waar ik nu sta. Zo heb ik geleerd dat mijn mening er ook toedoet, dat ik ook hard mag zijn als ik het ergens niet mee eens ben en dat opkomen voor jezelf een must is in het volwassen leven (op het werk, maar ook daarbuiten!). En ik leerde dat wat andere mensen ook vinden, ik vooral trouw moet zijn aan mezelf.

Mijn allerbeste beslissing

Zo durfde ik dit jaar op werkgebied een beslissing te nemen waarvan ik nooit had verwacht die te durven nemen. Ik ging weg bij mijn eerste baan bij een groot financieel bedrijf. Achteraf gezien niet per se iets wat bij mij paste, maar daar werken was wel een enorm leerzame ervaring waarvoor ik nog altijd dankbaar ben. Ik heb daar geleerd wat ik kon en wat ik waard was en durfde mede daardoor uiteindelijk te kiezen voor een heel andere functie op een universiteit die alles was waar ik van droomde. Ja, mensen hadden daar een mening over. Sommige mensen vonden dat ik te snel was weggegaan bij mijn andere baan of vonden het dom dat ik mijn vaste contract opzegde, maar die spannende stap uit de rijdende trein naar een nieuw avontuur is achteraf mijn beste beslissing ooit geweest. Nog altijd laat die beslissing mij zien dat ik keuzes kan en mag maken met mijn hart, wat ieder ander daar ook van vindt. Dat hoop ik dan ook nog mijn leven lang te kunnen doen.

Hobbels en pieken

Eind goed al goed? Van onzeker meisje naar een volledig zelfverzekerde meid? Nee, dat zeker niet! Natuurlijk heb ik zo mijn struggles en baaldagen en zijn er nog steeds dingen waar ik aan wil werken. Ik ben ervan overtuigd dat ieder leven zijn hobbels en pieken heeft, maar het is de kunst om zelf voor die mooie pieken te zorgen naast de hobbels die er altijd zijn. Onder andere door soms een stap te zetten buiten je vertrouwde comfortzone en door keuzes te maken waar een ander misschien niet achter staat. Juist daardoor ben ik verder gekomen dan ik ooit had durven dromen. Als ik kijk naar hoe ik nu in het leven sta, dan ben ik heel blij en dankbaar dat ik mijn 23-jarige pas afgestudeerde zelf toch maar mooi versteld heb doen staan.

En dat wil ik ook jou meegeven. Jij kunt meer dan je misschien wel denkt en je mag daarbij je eigen pad volgen.

Believe in yourself. Then your halfway there!

Liefs,
Romy

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

9 reacties

  1. Zo herkenbaar, vooral van grijze muis naar kleurrijke flamingo(geef het beestje een naam;)) te gaan ? vaak gaat daar gewoon tijd overheen, om zelf zo ver te zijn dat je het kan én wil.

    Al valt het me op dat andere mensen dat niet altijd goed kunnen hebben. Maar hey: live and let live.

  2. Heel mooi geschreven Romy, ik denk dat iedere vrouw wel struggles met zich mee neemt in het leven. Ik heb echt veel moeite met mijn donkere beharing, knotsknieëen en benen. ach en al die moedervlekken op mijn rug waarvan er drie weggesneden moesten worden waardoor ik nu drie mega grote littekens heb. daar moet ik mezelf als 26 jarige nu maar eens overheen gaan zetten want ik zal toch altijd met dit lichaam moeten doen ;)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *