Search
Close this search box.

Je rijangst overwinnen, zo deed ik het

Nooit gedacht dat ik zoveel reacties en mailtjes zou krijgen na aanleiding van mijn rijangst, die ik nu groot en deels te boven ben. Laat wel wezen, rijden zal nooit mijn hobby worden maar ik doe het nu wel alleen in mijn eigen auto. Alle mailtjes gingen eigenlijk over hetzelfde, hoe ben ik van mijn rijangst afgekomen en heb ik tips?

De autorijlessen vond ik heel erg spannend

Voordat ik begon met lessen deed ik er heel luchtig over, zo moeilijk zal het wel niet zijn en ik heb er vast wel feeling voor. Op mijn 20e verjaardag had ik mijn eerste rijles en ik was bloednerveus en eigenlijk is dat gevoel nooit weggegaan tijdens het lessen. Een uur voordat ik rijles had zat ik alleen maar zenuwachtig op de wc en had last van mijn buik en was erg onrustig. Geen prettig idee, hoe prima ik ook reed, het idee en gevoel ging niet over. Na 30 lessen mocht ik eindelijk afrijden en haalde in 1 keer mijn examen. Ook met mijn theorie had ik geen enkele moeite, ik haalde hem in 1 keer met maar 1 foutje zonder echt te leren. Met alle regels en handelingen zat het dus wel oké.

Altijd ruzie met de koppeling

Alleen mijn echte probleem was ik zelf en de koppeling. Ik had echt altijd ruzie met de koppeling. Mijn auto sloeg continu af en dat maakte me heel erg onzeker. Waardoor ik het doodeng vond om voor een stoplicht te staan of een hellingproef te doen. Na het halen van mijn rijbewijs heeft het dan ook erg lang geduurd voordat ik weer in een auto stapte. Ik haalde mijn rijbewijs in 1 keer, maar wel met de kanttekening ik nog goed moest oefenen met de auto onder controle te houden – het oefenen met de koppeling dus -, mijn techniek, oplettendheid en me houden aan de verkeersregels waren prima.

Omdat mijn ouders een automaat hebben kon ik hier niet echt in oefenen, omdat de koppeling juist mijn probleem was. Hierdoor stelde ik het autorijden alleen maar meer uit en uit mezelf zal ik nooit vragen, goh wil je even met mij oefenen? Omdat ik gewoon doodsbang was dat de auto zou afslaan. En als ik en mijn omgeving mij zover had gekregen in de auto te stappen zat ik daar met zweethanden, knikkende knieën en een auto die constant afsloeg. Laat ik het zo zeggen, het gaf me geen fijn gevoel waardoor ik het autorijden echt maanden heb uitgesteld.

Zelf een eigen autootje kopen om te oefenen

Ineens had ik een ingeving wat me eventueel wel zou kunnen helpen, zelf een auto kopen. Ik kocht een oud 106’je waar ik lekker in kon oefenen en me niet schuldig hoefde te voelen iemand anders auto per ongeluk te beschadigen. Alleen je raad het al, deze auto stond weg te stoffen op de oprit, ik durfde het gewoon echt niet en bij mij gaat die knop echt niet zomaar om.

Na heel wat ruzie, vervelende woorden en tranen heeft het me een jaar gekost om alleen in de auto te rijden. Mijn omgeving snapte er niets van waarom ik niet durfde te rijden. Ik had toch niet zomaar mijn rijbewijs gehaald? Op een gegeven moment moest mijn auto naar de keuring en dat kon alleen als ik hem zelf daar heen reed en mijn pa er achter aan met zijn auto. Na uitstel en uitstel oefende ik een paar avond na 10 uur in de wijk rijden met de auto. Het ging zeker niet van een lijen dakje, maar het ging wel steeds beter. Het overschakelen van een luxe lesauto naar een oud gebakje is ook wel even wennen voor een beginnend en onzekere bestuurder.

Alleen de weg op met een bekende achter je

Toen ik voor het eerst alleen achter het stuur zat voelde ik me alles behalve gemakkelijk, maar vond het een heel fijn idee dat mijn vader pal achter me reed. Mocht mijn auto dan afslaan stond mijn pa achter me en geen ongeduldige andere automobilist. En mocht het helemaal fout gaan kan hij me in nood nog even helpen.

Natuurlijk ging het prima, ik kon toch rijden, maar het is echt iets wat in mijn hoofd zit. Mijn auto slaat echt wel eens af, maar ik raak niet meer in paniek en de tweede keer optrekken rijd ik gewoon weg. Ze hebben allemaal gelijk, echt autorijden leer je pas wanneer je het ook daadwerkelijk doet.

Nu een half jaar later ben ik echt heel erg blij dat ik mijn angst heb overwonnen. Ik gebruik mijn auto niet vaak, maar nu ik verhuisd ben is het zo ontzettend handig! Ik gebruik hem veel vaker dan gedacht en zal het ook echt niet meer willen missen.

Tips hoe je over je rijangst heen kan komen:

  • oefen met een persoon die je echt vertrouwd
  • ga op rustige dagen de weg op en oefen op rustige stukjes
  • moeite met optrekken? oefen op een rustig stukje met optrekken, remmen, optrekken, remmen
  • evalueer wat je goed en fout deed met je bijrijder
  • zet jezelf er echt overheen, hoe eng je het ook vind
  • herhaal het dagelijks, anders stel je het te lang uit
  • ga je voor het eerst alleen rijden, zorg dat er een bekende achter je rijd
  • neem geen onnodig risico, doe eerst bekende wegen en plekken
  • als het goed gaat, doe niet meteen te gek

Het is een beetje een warrig artikel geworden maar hoop dat sommigen van jullie er iets aan gehad hebben. En mocht je zelf je rijangst overwonnen hebben, deel dan zeker je tips in de comments, want hoe meer tips hoe beter natuurlijk!

Hi ik ben Aranka!

Mijn grootste passie is schrijven, reizen en fotograferen. Op deze blog komt die allemaal samen en schrijf ik graag over mijn reizen, recepten, reviews over verschillende producten en allerlei andere dingen. Sinds 2010 ben ik hier actief waardoor je een hele verzameling aan artikelen vindt! Ik zou zeggen, kijk lekker rond en laat je inspireren.

68 reacties

  1. Ik heb precies hetzelfde, ik ontwijk stoplichten omdat ik bang ben dat de auto afslaat. Volgens mijn ouders zit het tussen m’n oren omdat ik vanuit een parkeerplaats ook gewoon wegrij. Iedere keer zeg ik tegen mezelf dat ik gewoon moet doen maar inmiddels heb ik al 1,5 jaar mijn rijbewijs…

    1. Ik heb dus ook precies dit! Ik moet over een half uurtje ergens naartoe en ik moet van m’n ouders met de auto. Ik weet alleen dat ik 2 stoplichten tegen zal komen en dat maakt me zo ontzettend zenuwachtig! Ik kan de stoplichten ook eigenlijk niet vermijden, ik moet er langs! Ik heb net echt een huilbui gehad, puur van de zenuwen. Heb m’n rijbewijs nu ook zo’n anderhalf jaar en ben gewoon in 2x geslaagd. Ik ben al vaak stil gevallen en daardoor heb ik echt een angst ontwikkeld!

      1. Hoi Leanne,

        He wat vervelend dat je je zoveel zorgen maakt.
        En de druk van je ouders helpt niet echt, hoe lief en goed bedoelt ook.
        Probeer eens voor jezelf er minder aandacht aan te geven.
        Je maakt het in gedachten zo groot en zo eng dat het daadwerkelijk eng is geworden.
        Een goede tip wat ik vaker geef is twee tellen rust nemen.
        Ik zal je een voorbeeld geven.

        Je staat stil als eerste bij het verkeerslicht.
        Het verkeerslicht springt op groen.
        Dan ga je rustig tellen; een-en-twintig – twee-en-twintig
        Tijdens het tellen laat je de koppeling (onbewust) opkomen zoals je bij het wegrijden uit een parkeervak ook doet.

        Je zal merken dat het uitvallen bijna niet meer gebeurd.
        En zeg nu zelf wie gebeurt dat nu nooit dat de auto een keertje uitvalt. Mocht het toch gebeuren is er niks aan de hand gewoon weer opnieuw beginnen met rustig tellen.

        Hoop dat het gisteren goed is gegaan.
        En voor meer tips: http://www.relaxeddriving.nl/blog

        Gr. Anesti Bochem
        Rijangst Reductietrainer
        Relaxed Driving.

  2. Goed artikel. Ik heb hetzelfde probleem, bij mij begon het al tijdens rijles. De eerste lessen gingen goed maar daarna werd ik steeds onzekerder en zag ik er de lol niet meer van in. Het heeft me belachelijk veel lessen gekost en nu heb k mn rijbewijs dan. Ik heb m al 2 jaar maar ik rij echt bijna nooit. Dat mijn ouders een heel vervelende/moeilijke auto hebben werkt niet echt mee.

  3. Toen ik in het begin leerde rijden, reed ik best graag. Op een bepaald moment is er dan een knop omgeslagen waardoor ik alle mogelijke excuses zocht om niet te hoeven rijden. Nu heb ik sinds mei mijn eigen auto en het is toch best gemakkelijk om overal naartoe te kunnen rijden. Het is nog altijd niet mijn favoriete bezigheid en autosnelwegen neem ik enkel ’s nachts momenteel maar ik kijk er ook niet meer echt zo hard tegenop. :)

  4. Wat knap dat je je angst hebt overwonnen! Tof dat je uiteindelijk toch in je eigen autootje bent gestapt en op pad bent gegaan. Toevallig heb ik vandaag een artikel online staan over dat ik autorijden helemaal geweldig vind. Hoe tegenstrijdig kan het zijn? Haha!

  5. Allereerst wil ik even zeggen dat ik het heel stoer vind dat je dit artikel geplaatst hebt op je blog. Het is toch iets heel erg persoonlijks en in een zekere zin toch iets waar je onzeker over bent. Heel goed dat je over je angst heen gekomen bent! Ik heb ook een vriendin met rijangst; zij durft niet alleen te rijden en al helemaal niet op de snelweg, dus ik weet hoe rot het kan zijn. Goed dus dat je de stier bij de horens hebr gepakt en gewoon probeert om die angst te overwinnen. You got this!

  6. Ik heb nooit angst gehad met rijden. Maar kan me wel voorstellen dat je je knap onzeker kunt voelen, achter het stuur. Tijdens mijn rijlessen was ik dat namelijk wel, onzeker. M’n eerste rijlessen gingen niet geweldig goed, had in het begin ook veel ruzie met de koppeling. Maar door te blijven oefenen, te blijven doen en de tijd te nemen is het me gelukt om m’n rijbewijs te halen. Het is allemaal niet makkelijk gegaan, heb er volgens mij 3x over gedaan, ben voor m’n theorie zelfs naar Maastricht geweest omdat er in Venlo op een gegeven moment geen plaats meer was (was op dat moment vrij laat met het aanvragen van het examen) maar toch: ik heb het, mijn rijbewijs! Nu alweer ruim 5,5 jaar.
    Daarna ook snel genoeg een eigen autootje gekocht, want wonend in een klein dorpje op het platteland mét slecht openbaar vervoer ben je al snel op eigen vervoer aangewezen. In het begin reed ik nog dagelijks zo’n 20/25 km (heen en terug), van huis naar het dichtstbijzijnde treinstation. Prima om te oefenen en bekend te raken met het verkeer. Ik heb 4 jaar lang in een oud Toyota Starletje gereden, óók prima oefen materiaal. Nu rijd ik alweer 1,5 jaar een Yaris, ook een fijne auto, maar wel eentje om zuiniger op te zijn. Helaas, vind ik, is dat wel een automaat. Het is natuurlijk hartstikke makkelijk, kwestie van remmen en gas geven.. maar ik zou écht veel liever schakel rijden. Ben een beetje bang dat ik dat gevoel met de koppeling (weer) kwijt raak. Bij een volgende auto zal dat wel weer even oefenen worden.

    De afgelopen jaren ben ik steeds zekerder geworden. Zo rijd ik elk weekend naar m’n vriend, 120 km totaal op en neer, veel snelweg ook. Mijn wereld is, sinds dat ik mijn rijbewijs heb, zoveel groter geworden. Echt ontzettend prettig. Ik ben een aantal keren naar Roermond gereden (50km enkele reis), naar Eindhoven (50 km enkele reis) Nijmegen (50km enkele reis) naar Arnhem en Almere.. en vorig jaar zomer met m’n vriend en een aantal van zijn vrienden zelfs naar Groningen.

    Een leven zonder auto, zonder rijbewijs… ik kan het me niet meer voorstellen.

  7. Ik heb zelf een jaar geleden mijn theoretisch rijbewijs gehaald. Bijna al mijn vriendinnen hadden na een halfjaar al hun praktisch rijexamen gehaald, maar ik heb hem nog steeds niet afgelegd. Mijn vader leert me autorijden en daar ben ik heel blij om. Ik ben best wel angstig bij anderen in de auto, maar bij hem valt dat altijd goed mee. Het leren autorijden gaat bij mij erg traag, ook omdat ik bang ben. In tegenstelling tot jou stel ik het niet uit en heb ik altijd wel zin om auto te rijden, maar op de weg ben ik altijd heel nerveus: bang om fouten te maken. Dit heb ik niet alleen met autorijden, maar ook als ik een examen moet maken of als ik een presentatie moet geven. Het is dus een combinatie van angst en onzekerheid. De angst heb ik nu al deels overwonnen (als ik zelf rijd althans), maar die eeuwige onzekerheid… Ik weet niet wat ik daarmee moet aanvangen!
    Ik vond dit een heel fijn artikel om te lezen, er zitten zeker bruikbare tips bij!

  8. Ik vond het leuk om te beginnen met rijlessen, ik wilde mijn rijbewijs zo dolgraag halen. Maar al snel vond ik het vreselijk, ik was ook enorm onzeker en er werd niet genoeg rekening mee gehouden. Mijn instructeur zette me ineens op examen, ik was er helemaal niet klaar voor, dat was een enorme domper want ik zakte dus… Daarna ben ik nog 3 x gezakt, na 4x had ik dus pas mijn rijbewijs omdat ik twee keer een blackout heb gehad tijdens mijn examens… Maargoed het is allemaal goed gekomen, mijn ouders hebben me ‘gedwongen’ om te blijven rijden en nu rijd ik met plezier en zonder bang te zijn. De key is doorzetten :)

  9. Heel knap van je! Ik heb nu 2 jaar mijn rijbewijs en ben niet bang, maar doe het gewoon veelte weinig. Hierdoor ben ik wel een beetje gespannen op de snelweg en zal ik ook niet snel gaan fileparkeren of een parkeergarage ingaan!

  10. Ik ben nu bezig met te oefenen voor autorijden. Ik vind het nog steeds heel eng telkens ik iets nieuw moet bijleren. En toch verloopt het toch redelijk goed. Ik raak gewoon te snel in paniek. Ik hoop dat ik snel mijn rijbewijs kan halen. Ik zal wel eerst wat zekerder moeten zijn :) Bedankt voor je tips :)

  11. Wat goed van dat je dit hebt opgeschreven!
    Pluim voor jou dat jij dit helemaal zelf hebt gedaan.
    Het is je gelukt om van deze angst die je had af te komen.
    Goede tips voor anderen ;-)

  12. Wat goed dat je dit gedaan hebt! Ik herken de angst wel een beetje. Na het behalen van je papiertje sta je ineens op eigen benen, ik vond het heel eng dat er niemand meer naast me zat die kon ingrijpen. Ineens moest ik alles heel goed doen, anders zou het fout gaan. Door die angst ga je twijfelen, val je stil. Stomme dingen. Uiteindelijk moest ik voor mijn werk bij de krant (journalistiek) veel van plek naar plek rijden, fietsen was geen optie. En echt cliché maar waar: door het zoveel te doen, kom je er vanaf. Ik vind het nu oprecht leuk en scheur zelfs soms de bochten lekker door. Ha!

  13. Ik heb mijn rijbewijs inmiddels ook al heel wat maanden. En ik rij totaal niet. Ik durf ook niet zo goed. Maar dat komt vooral omdat ik de auto van mijn ouders niet fijn vind en ik zelf geen geld heb om een eigen te kopen. Door zelf regelmatig te rijden, krijg je het wel onder controle, daar ga ik vanuit en ben ook niet bang dat, dat anders zou uitpakken. Maar ik durf echt niet meer zo goed in de auto van mijn ouders en ik herken dan vooral dat ze daar boos om worden haha. Doel is dus om dit jaar een eigen auto te kopen.

  14. Wat fijn dat het beter gaat! Ik heb ook niet zo veel geluk met autorijden… Ik rij best oké, maar word tijdens mijn examen gewoon zo onzeker en nerveus dat ik niet meer weet wat ik moet doen en allemaal stomme fouten ga maken. Omdat ik behoorlijk perfectionistisch ben, raak ik ook in paniek als er ook maar iets fout gaat en blijft dat me de rest van de rit achtervolgen.. Aanstaande woensdag ga ik voor de 4e keer afrijden, en ik hoop dat het deze keer beter gaat! Het rijden zelf gaat super goed en ik vind het ook leuk, maar de examens… Brrrrr, ik zal blij zijn als ik daar van af ben! X

  15. Wauw, wat super knap van je! Ikzelf moet nog beginnen met lessen maar merk dat ik het steeds uitstel. Ik moet mezelf maar echt eens een goede schop onder de kont geven. Vind het zo knap van je dat je toch hebt doorgezet!

  16. Ik had werk waar ik heel veel auto voor moest rijden, en dat arme leasewagentje heeft het nog aardig voor zn kiezen gekregen. Maar als je de routine te pakken krijgt, wordt je vanzelf zekerder!

  17. Ik heb ook echt rijangst. Tijdens mijn rijlessen al en nu ik mijn rijbewijs heb nog steeds. Ik krijg echt hartkloppingen in de auto en ik raak zo gestressd dat de auto uit kan vallen en denk overal over na. In mijn doelen van 2015 heb ik ook geschreven dat ik hier aan wil werken en dat ik met een relaxter gevoel wil auto rijden. Ik rij ook veel te weinig, ook omdat ik niet met de auto naar het werk kan en in het weekend vind ik het natuurlijk makkelijk als mijn vriend rijdt..

  18. Wat knap van je dat je uiteindelijk toch de stap hebt genomen om toch te gaan rijden. Ik denk dat het inderdaad wil helpen om veel te oefenen.
    Bij mij was het juist andersom dan bij jou, ik wilde absoluut geen rijlessen nemen, het leek me doodeng om te gaan rijden want wat moet je doen als je bij een rotonde aan komt rijden en wat als je bij het stoplicht stil moet staan maar per ongeluk gas geeft. Ik zag mezelf nooit in een auto rijden. Totdat een vriendin me vertelde dat zij gelest had bij een rijschool die je ontzettend veel zelfvertrouwen gaf (toevallig nog redelijk bij jou in de buurt, namelijk in Meppel). Ik ben uiteindelijk begonnen met lessen en heb in zo’n 35 (of 45) lessen mijn rijbewijs gehaald en nu vind ik het rijden geweldig. Vooral toen ik mijn rijbewijs net had kon ik ’s avonds uren met m’n broertje in de omgeving rondtoeren. Heerlijk, het geeft me nu echt een gevoel van ontspanning, muziekje aan en lekker rustig even alle indrukken van de dag laten bezinken.
    Mijn tip voor de mensen die rijangst hebben: Probeer toch regelmatig te rijden maar doe het wel op de momenten dat je je goed voelt en energie hebt. Ik vond het fijn om alleen, op afgelegen weggetjes te rijden (je kunt dan het optrekken in alle rust nog een keertje vaker oefenen zonder dat je iemand tot last bent). Maar als je een ‘coach’ prettiger vind moet je daar voor gaan!
    Succes ♥
    ps. Aranka, ga zo door met je blog. Ik lees al een aantal maanden mee en vind je verhalen erg leuk om te lezen. Ga zo door!!

  19. Tof en goed dat je hierover schrijft, zo kun je wellicht mensen helpen die hier ook last van hebben. Fijn dat je het overwonnen hebt! Ik heb helaas nog geen rijbewijs.

  20. Wat super goed zeg dat je het zo hebt aangepakt en nu wat zelfverzekerder de auto in stapt. Ik vind autorijden op zich niet zo heel eng, maar ik word niet blij van een Ring Amsterdam of Ring Utrecht, die vermijd ik dus ook als het even kan. Ook rijden met gladheid, dat vind ik juist super eng en vermijd ik waar mogelijk. Heb onderhand al zo’n 8 jaar mijn rijbewijs, maar gladheid…. oef dat vind ik zo eng. xxx Lucinda

  21. Leuk artikel en goed dat je hier over schrijft. Heb ik een tijdje geleden ook gedaan.. Gelukkig nu minder rij angst maar leuk zal ik het nooit vinden.

  22. Herkenbaar! Ook ik pakte de tijd nadat ik mijn rijbewijs heb gehaald liever de fiets dan dat ik met de auto ging. Ik had de perfecte smoesjes altijd klaar. Sinds we een eigen auto hebben, ontweek ik de drukte & de spits. Sinds een aantal maanden merk ik dat ik me eindelijk verzekerd genoeg voel in het verkeer en dus ook regelmatig de auto pak!

  23. Ik heb a.s. donderdag mijn eerste rijles. De angst die jij beschrijft ervoer ik ook tijdens mijn proefles, tijdens de les viel de koppeling steeds uit en raakte ik in paniek. Ik wilde toen meteen weer de handdoek in de ring gooien. Maar goed ik wil toch kunnen rijden, nu ik al 30 ben, is het ook wel de tijd ervoor. Los van de leeftijd wil ik het heel graag en probeer ik mezelf rustig te houden door dat ik fouten mag maken en dat door veel te oefenen het wel goed gaat komen.
    Daarbij praat ik er met mijn vriend en vriendinnen over, het luchten van je angst helpt ook je
    Ik vind het fijn dat je deze tips deelt, het feit dat ik niet alleen ben met die angst geeft een goed gevoel.
    xx josephine

  24. Heel herkenbaar! Ik was ook geen held met de koppeling. Ben een keer getreiterd door een stel etters toen ik op een hellinkje stond voor een brug en hij steeds afsloeg. Daarna had ik echt een trauma. Wat mij heeft geholpen is een middag oefenen met pa. En ik kreeg een baan waarbij ik dagelijks 100 km moest rijden. De eerste keren waren mijn spieren zo verkrampt van de spanning dat ik dagenlang pijn had. Na een jaar dagelijks rijden had ik geen angst meer. Dus…de aanhouder wint!

  25. Ik vind het echt knap van je dat je jouw angst hebt overwonnen. Ik ben geen fan van autorijden, want ik woon in een drukke stad en het kost zoveel energie om continu geconcentreerd te zijn. Bovendien ben ik met het openbaar vervoer sneller op mijn plaats van bestemming, waardoor ik de auto ook vaak laat staan.

  26. Wat een fijn artikel. Ik ben ook niet zo’n enthousiaste chauffeur. Kon me héél erg druk maken over een stukje rijden en heb het eerste half jaar nauwelijks gereden, behalve in de auto van mijn moeder, want dat was dezelfde als mijn lesauto. Later durfde ik in de auto van mijn schoonmoeder, met mijn vriend ernaast en weer later ook in de auto van een vriend, maar ook liever niet alleen. Als ik dan toch alleen op pad moest, zat ik met zweethandjes en torenhoge hartslag achter het stuur. Tot ik een paar maanden geleden een nieuwe baan kreeg en daarvoor met een vreemde bestelbus in mijn eentje van Zwolle naar Rotterdam moest rijden. Doodeng, maar rond Amersfoort kon ik eindelijk een beetje ontspannen en vond ik het eigenlijk wel leuk. Een paar weekjes later kregen we ineens een eigen auto tot onze beschikking, die ik wel even in mijn eentje 120 kilometer naar huis moest rijden. Sindsdien rijd ik wat vaker en het gaat eigenlijk gewoon heel goed, maar het zal nooit mijn hobby worden. Moraal van het verhaal: je moet het gewoon doen. Kleine stukjes met iemand naast je die je vertrouwt op zondagochtend en dan steeds een stukje verder :)

  27. Ik heb zelf ook ontzettend last van rijangst gehad, inmiddels overwonnen door inderdaad ”gewoon” te gaan rijden. Erg herkenbaar dus voor mij dit artikel, heel goed dat je dit plaatst. Hopelijk helpt het anderen om hun rijangst te overwinnen.=

  28. Fijn artikel. Ik heb nu iets langer dan een jaar mijn rijbewijs maar heb ook echt rijangst. Ongeveer een halfjaartje terug had ik mezelf voorgenomen elke week minmaal 1x auto te rijden, maar na een paar keer was dat ook gebeurt. Ik heb 3/4 keer alleen gereden en daar is het bij gebleven. Ik vind het echt heel lastig om mezelf er toe te zetten.. Gelukkig heeft mijn zus aangeboden me te helpen door elke week een stukje met mij te gaan rijden. Ik haalde mijn rijbewijs ook in 1x dus inprincipe kan ik het gewoon.. ik heb ook moeite met de koppeling, dat maakt mij heel onzeker als de auto af slaat.

  29. Goed dat je hier over schrijft! Ik heb hier gelukkig helemaal geen last van gehad in het begin, ik rijd nu al 7 jaar met veel plezier. :-)

  30. Goed van je zeg!!
    Ik ben al een hele tijd de angst aan het overwinnen om te beginnen met rijlessen. Iedereen in m’n omgeving zegt ‘ah gewoon doen, gaat vanzelf!’, maar het lijkt me zo eng! Ik herken me dus enorm in jouw ‘angsten’, als ik bij anderen in de auto zit kan ik niet begrijpen hoe ze die koppeling hanteren!
    Maar ik móet van mezelf in 2015 gaan beginnen!

  31. Wauw! Ik dacht altijd dat ik de enige in de wereld had die dit probleem heeft. Ik heb ook samen met mijn moeder een autootje gekocht maar rij er nooit in omdat ik van te voren al zit te bedenken hoe het zou gaan als de auto afsloeg. Bang dat ik ben! Hoewel ik deze zomer wel helemaal alleen naar Oostende (België) ben gereden heb ik nu na een paar maanden niet rijden weer het zelfde gevoel dat ik niet auto durf te rijden omdat de auto dan afslaat. Ik zal binnenkort ook maar eens weer moeten oefenen, want helemaal niet meer rijden lost dit probleem ook niet op.

    Ik vind het erg moedig van je om zoiets op internet te zetten. Ik durf het al niet eens aan vrienden te vertellen en laat daarom ook altijd iemand anders rijden. Zo hoef ik dan niet.

    Dankjewel dat je dit artikel geschreven hebt! Je hebt me weer een beetje moed gegeven! :D

    Liefs,

    Rozemarijn

  32. Ik vind auto rijden heerlijk …. in een automaatje.
    De stap om weer in een ‘gewone’ auto te stappen wordt hier ook steeds groter. Terwijl ik met rijlessen dit echt niet had! Maarja, thuis de auto van je ouders, een automaat, en geen geld om zelf een autotje te kopen,

  33. Zelf ben ik gelukkig niet bang achter het stuur. Tijdens mijn rijlessen gaat alles prima en ben ik zeer ontspannen. En dat terwijl ik normaal echt een zenuwpees ben haha! Waarschijnlijk ga ik binnenkort op voor mijn praktijk en dan haal ik meteen mijn eigen auto. Ergens kijk ik daar heel erg naar uit, maar ergens lijkt het me ook wel spannend. Wat als de auto uitvalt en ik word er zo nerveus van dat ik hem niet meer aan krijg? Ach, ik blijf er toch naar uitkijken, alle vrijheid die ik dan zal krijgen. Goed dat je er een artikel over schrijft!

  34. Ik had dat ook heel de tijd voor. Tot vriendlief bij mij in de auto zat, en zei: ” je geeft te weinig gas als je vertrekt”. Uiteraard leren ze je ecologisch rijden, maar ik reed echt op het nippertje om niet telkens stil te vallen.. Wat meestal gebeurde. Sinds ik dus meer gas geef bij het vertrekken, val ik niet meer stil! En mijn angst is inmiddels ook weg.. Oefening baart kunst..

  35. Hallo Aranka,

    Wat een mooie en soms verdrietige verhalen hier.
    Het is geweldig wat de meeste mensen hier doen, zich over de angst zetten. Het gewoon doen maar zonder hulp is er geen beginnen aan.
    Iemand die je steunt en (professioneel) begeleid.
    Het is voornamelijk de mindset die je hebt over jezelf ( de auto zal wel weer uitvallen) en ja hoor daar gebeurt het!
    Doorzetten en je angst onder ogen durven zie, in stapjes, werkt super goed.
    Mocht je na dit lezen vragen hebben of wil jij professioneel binnen 4 weken van je rij-angst af.
    Laat mij het dan weten misschien kan ik je helpen om je vrijheid terug te krijgen.

    Groet,
    Anesti

  36. Wat fijn al die herkenbare verhalen. En wat fijn dat jij je angst overwonnen hebt. Geruststelling voor mij, ik kamp namelijk ook rijangst.
    Ik heb sinds een paar dagen een eigen autootje. Ik heb er alleen nog niet in gereden. Hoe is hij bij mij thuis gekomen? Mijn partner heeft hem opgehaald. Testritje? Dat durfde ik niet. Ik moest hem wel even achteruit op de oprit zetten, nou wat een drama vond ik dat. Ik heb mijn rijbewijs nu een jaar of 5 en in het begin reed ik ook wel, maar ik heb véél lessen gehad en raakte mijn focus snel kwijt. Rijbewijs wel in 2 x gehaald, waar ik trots op ben, maar na een tijdje vond ik het steeds enger worden, was bang schade te maken in andermans auto en toen verdween het zelfvertrouwen. Totdat ik helemaal niet meer reed. Overstappen van een nieuwe makkelijke diesel lesauto naar een grote maar oude benzine stationwagon hielp ook niet echt. Mijn ouders begrijpen het wel, mijn partner helemaal niet. Die rijd dagelijks grote afstanden, parkeert met alle gemak en laat mij nooit rijden. Ik vind dat wel makkelijk en verzin nog steeds allerlei excuses om maar niet te hoeven rijden. Ik schaam me dood. Iets wat miljoenen mensen zonder enige moeite kunnen en waar ik bang voor ben (vooral dat ik iets of iemand over het hoofd zie tijdens het rijden én het manoeuvreren, zoals achteruit inparkeren).
    Ik heb in de begin periode een paar blunders gemaakt. Zo kwam ik een oplopende weg voor een stoplicht niet meer af. Ik heb 5 minuten zitten klooien met een afslaande motor. Zweet brak me auto, toeterende mensen achter me…maakte het alleen maar erger.

    Maar goed, lang verhaal kort: Ik ga vanaf vandaag weer beginnen met rijden. Ik ben het echt zat dat ik me zo laat beperken en allerlei stomme smoesjes verzin. Gelukkig maar dat ik dus niet de enige ben die angst voelt of gevoeld heeft. Dat sterkt me wel!

    1. Het klinkt alsof je mijn verhaal vertelt. Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik heb mijn autootje wel zelf opgehaald maar dat was echt een drama. Mijn auto sloeg alleen maar af en kwam niet weg. Ik tranen en keihard janken zat ik daar. Gelukkig reed mijn vader voor me en heeft zijn auto snel aan de kant gezet zodat hij me daar heeft weggekregen. Sinds dat akkefietje heb ik heel lang niet meer gereden. Mijn vriend snapte er ook niets van dat ik niet reed tot grote irritatie helaas. Na een half jaar heb ik – nouja op heel erg aandringen – de stoute schoenen aangetrokken en ben ik weer gaan rijden. Ik durfde toen al snel alleen te rijden. Maar wel onder angst – die er nog steeds dagelijks is – en ik rijd graag op bekende wegen. Nu heb ik sinds een half jaar een hele mooie auto voorzien van alle gemakken en ik moet zeggen dat die auto me wel meer zelfvertrouwen geeft. Maar ik ben nog steeds erg angstig met rijden en ben erg bang dat ik iemand per ongeluk aanrijd of iets kapot maak. Ik rij nu, alleen, op de snelweg, door de stad. Ik doe het, maar ik denk dat ik het nooit leuk ga vinden.

      1. Maar toch ben je al een heel eind gekomen! Misschien dat mensen die rijangst hebben het ook nooit heel erg leuk gaan vinden, het zal in ieder geval niet snel een tweede natuur worden….
        Voor mijn werk zal ik toch echt af en toe moeten instappen. Dus ik hoop dat het gaat lukken en voel me ook wel gemotiveerd. Maar wel angst nog helaas. Vorig jaar ging ik ergens met de bus heen, aangekomen op de plek van bestemming bleek ik iets belangrijks vergeten te zijn. Een vriendelijk iemand heeft me toen even naar huis gebracht en weer meegenomen, maar jemig wat schaamde ik me zeg. Ik had dat stukje gewoon met de auto kunnen doen (auto van mijn partner dan) en dat ik met de bus was gekomen vonden ze een beetje typisch geloof ik. Gelukkig liep dus goed af, maar ik vond dat wel een dieptepunt hoor.

        Tranen in de auto herken ik wel. Vooral bij mijn eerste 2 instructeurs heb ik een paar keer ook keihard zitten janken. Heren die dat ook totaal niet begrepen en een van de twee zei zelfs dat ik later maar een automaat moest gaan rijden. “Dat zal je zoveel rust geven, dat is echt beter voor je”. En ik had nog maar 10 lessen gehad!
        De derde instructeur was een vriendelijke oudere meneer met heel veel geduld. Blij dat ik dus naar die rijschool ben gegaan en ik zou ook iedereen met angst voor autorijden zo iemand aanraden, als ik gelijk daar was gaan rijden…ik geloof dat ik wel 30 lessen verspild heb aan die eerste twee mannetjes.

        Ik ga nu eerst samen met mijn vriend rijden, die is wel weer redelijk geduldig. Daarna ga ik dan vragen of hij achter mij aan wil rijden, dat vind ik een hele goede tip!

  37. Hoi Andrea,
    Wat een indruk moet dat op jouw gemaakt hebben.
    Helaas heb je 2 instructeurs gehad die je niet goed aanvoelde.
    Gelukkig was de 3e wel oké.
    Nu heb ik een paar vragen voor je.
    1.hoe vaak is het gebeurd dat je iemand hebt aangereden?
    2. Hoe vaak heb je ernstige schade gereden?
    Ga eens bjj jezelf na of dit irreëel gedachtes zijn.
    Je kan dus tijdens het oefenen tegen jezelf zeggen: het is me nog nooit gebeurd waarom zou het nu wel gebeuren?
    Maak voor jezelf een stappen plan waarin staat WAT , HOE en WANNEER je gaat oefenen.
    En als laatste tip.
    Neem een vertrouwd iemand mee die jouw gerust kan stellen.
    Je angst aangaan kan heftig zijn, iemand die je dan gerust kan stellen wordt dan een anker.
    Let wel op dat je kleine stapjes neemt in het aangaan van je angst.
    Grote stappen kunnen lijden tot afhaken.
    Hoop dat je er wat aan hebt.
    Veel succes met het terug krijgen van je vrijheid!
    Anesti

  38. Ik heb nu al bijna jaar niet gereden en door omstandigheden moet ik binnekort toch weer achter het stuur pffff ik zoek allerlij uitvluchten om maar niet te hoeven rijden. En ook ik ben bang voor het stoplicht en dat ik de koppeling te snel laat opkomen en hoppa auto valt stil en ja ben ook blond dus voel dat ze dan zeggen dom blondje ook nog. Wat moet ik nou….

    1. Hoi anoniem,
      Het ziet er naar uit dat je “gedwongen ” gaat autorijden.
      Een einde maken aan de “angst cirkel” die op dit moment jou leven bepaalt.

      Een paar tips die je misschien kunnen helpen.

      1 zoek een rustig stuk weg waar je ongestoord kunt wegrijden en stoppen. Oefen dit.
      2 krjjg het gevoel weer onder de knie.
      3 gaat dit goed probeer dan binnen 7 sec. 5sec. 2sec. Weg te rijden ( spanning opbouwen)
      4 op een heel rustig tijdstip s nachts of zondag morgen het stoplicht oefenen.
      5 als je iemand kent die jou gerust stelt en vertrouwd, leg diegene jou probleem uit en vraag of hij mee wilt rijden.
      6 vaak zijn het de gedachten die ervoor zorgen dat de motor afslaat.
      7 kijk eens om je heen en verleg je focus van het stoplicht eens naar bijvoorbeeld een andere auto of een fietser die oversteekt.
      8 er zijn ook professionele rij-angst begeleiders die je relatief snel van je probleem af kunnen helpen.

      Hoop dat het waardevolle tips voor je waren.
      Succes met het aanpakken van je rjj-angst.
      Woon je in Brabant of Limburg neem dan eens een kijkje op http://www.verkeersschoolbochem.nl /rijangst.

      Gr. Anesti Bochem

  39. Sowieso is een oudere auto anders het schakelen gaat ook niet zo soepel als bij de nieuwere les auto’s aangezien die er bij nieuwere auto’s bij wijze van spreken zo in glijd.

  40. Sowieso is een oudere auto anders het schakelen gaat ook niet zo soepel als bij de nieuwere les auto’s aangezien die er bij nieuwere auto’s bij wijze van spreken zo in glijd!

    1. Hoi Mitchel,

      Dat klopt wat je zegt.
      Het gaat inderdaad makkelijker het schakelen in een nieuwere auto.
      Hoewel ik van mening ben dat je een auto pas echt “aanvoelt” als deze wat ouder is.
      Als het schakelen wat moeilijker gaat probeer dan eens wat met meer gevoel te schakelen.
      Dat betekent rustig tegen de pook aanduwen totdat hij erin “valt”
      Ook dat werkt bij oudere auto’s
      Succes !

  41. Bijna 3 weken geleden haalde ik mijn rijbewijs. Ook in 1 keer. En in mijn dromen ging het allemaal zo simpel. Autootje kopen, instappen en wegrijden…
    Hoe anders is de realiteit. Ik zou het autootje van een vriendin van me kopen, dus een week geleden ging ik naar haar toe, schreven we de auto om en gingen we met de auto naar haar vriend, die in België woont, om daar de auto te poetsen en zo. Van daaruit zou ik naar huis rijden….
    Na het omschrijven mocht ik naar België rijden. Dus met goede moed stapte ik achter het stuur en deed ik wat ik tijdens rijles had gedaan. Maar dat werkte niet meer. Want, zoals je al zei, er is een wereld van verschil tussen een nieuwe, luxe leswagen en een ouder autootje.
    Met horten en stoten kwamen we in België aan.
    Auto poetsen, kletsen…en ineens was het donker. En ik moest nog naar huis. In een auto die ik niet kende en niet onder controle had.
    Vriendin en haar vriend zouden voor me rijden want ik vond het toch echt heel eng.
    Bij het verlaten van het erf van de vriend, reed ik zijn (zeer stevige) struik in. Meteen mijn eerste schade.
    Van daaruit over de Belgische snel weg. Ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest. Toen we bij mij aankwamen heb ik nog 2 uur zitten bibberen. En eigenlijk besloot ik ter plekke nooit meer in die auto te stappen. Wat een ellende.
    Toch ben ik een dag later met mijn dochter naar een parkeerplaats vlak bij mijn huis gegaan om een beetje te oefenen.
    Elke dag rij ik wel een stukje, om de auto te leren kennen en in de hoop meer vertrouwen erin te krijgen,
    Ik heb nu 5 dagen de auto en nog steeds vind ik het eng. Buikpijn, zenuwachtig, you name it. Iedereen zegt dat het een kwestie van oefenen en geduld is. Dat hoop ik maar. Ik hoop echt dat ik dit ooit zo leuk ga vinden als dat ik van te voren gedacht had.

    1. Hoi Larissa,
      Ten eerste gefeliciteerd met het behalen van je rijbewijs!
      En dat in 1x dat is toch al een heel goed teken.
      Je schrijft dat je met horten en stoten aankwam in België.
      Je bent toch aangekomen op de plaats van bestemming.
      En was dat niet het doel?
      Natuurlijk loopt het nog niet zo lekker je bent een beginnend bestuurder. Leg je verwachtingen niet te hoog.
      Je schrijft dat je geen controle had over de auto
      Ik denk dat als je geen controle had je helemaal niet in België was aangekomen!
      En wat die struik betreft: die zijn ook slecht te zien in het donker het gebeurt de beste chauffeurs!
      Het rijden in een ander land met een andere weg inrichting is voor heel veel mensen spannend en dan rij jij ook nog in het donker?
      Chapeau!
      De gedachten na het 2 uur bibberen zijn op zijn zachtst gezegd niet handig. Hiermee leg je een basis voor rijangst!
      Probeer positief naar je prestaties te kijken.
      En wat goed dat je meteen de volgende dag gaat oefenen en met je dochter erbij.
      Dat toont dat je wel vertrouwen hebt in jezelf.
      De buikpijn en zenuwen zijn er. En een goede tip is: Ga er niet tegen vechten of negeren, dit is een lichamelijke reactie die nu even bij het autorijden horen.
      Dit wordt minder zodra je accepteert dat de buikpijn en zenuwachtigheid er eventjes bij horen.
      Je hebt nu ook gemerkt dat het soort auto van belang is voor je gevoel. Als je de kans hebt rij ook eens in een andere auto gewoon om te ervaren hoe dat is.
      En dat genieten komt echt wel.
      Gun jezelf de tijd!
      Heel veel succes met oefen.

      1. Hoi Anesti,
        Het is de bedoeling dat ik volgend weekend naar Rotterdam rijd…en daar zie ik huizenhoog tegenop!
        Ik zou het zo graag leuk willen vinden maar die angst loslaten is moeilijk.
        Eigenlijk zit hem de ellende in de koppeling. Als ik eenmaal de 2de versnelling in ben, dan gaat het wel redelijk, maar dat optrekken, dat is een dingetje. Meestal klink ik als Schumacher als ik bij een stoplicht wegrij of ik trek al schokkend op.
        Doordat ik bij wegrijden nogal eens “doorschiet” durf ik ook niet tussen 2 auto`s te parkeren. Als in kop-staart. Wel gewoon in een vak met 2 auto`s naast me, want achteruit, dat lukt dan weer wel.
        Hoe lang staat er eigenlijk voor gewenning? Ik bedoel, mijn eerste week zit er bijna op en ik vind er nog steeds niks aan. Of ik wil misschien gewoon te veel te snel…

        1. Hoi Larissa,
          Het lijkt je doodeng om naar Rotterdam te rijden?
          Dan kan ik je nu al vertellen dat het ook doodeng zal worden.
          Hmm dat lijkt niet echt motiverend wel?
          Het is namelijk zo dat alles wat je denkt ook waarheid wordt.
          Denk je nu dat het doodeng is tja……
          Je kan het ook omdraaien, het is super goed en hartstikke leuk om naar Rotterdam te rijden.
          Je gaat daar namelijk….. en om het te vieren dat je het gedaan hebt ga je jezelf trakteren op iets leuks of lekkers.

          Het wegrijden is voor de meeste beginnende bestuurders een “dingetje” het aangrijpingspunt van je nieuwe auto zit heel ergens anders dan in je oude lesauto.
          En als een Schumacher klinken is dat nu zo’n ramp?
          Kijk eens goed om je heen het gebeurt vaker dan je denkt: uitvallen van de motor of het wegrijden als een Schumacher.
          Het gebeurt mij ook nog wel eens en ik ben ook rij-instructeur met meer dan 25 jaar ervaring in het verkeer. So What
          Het zijn je eigen gedachtes erover.
          Laat die auto maar eens flink toeren maken kan die echt wel hebben hoor. Vaak zijn het de zenuwen die dit veroorzaken en misschien een kleine vorm van perfectionisme??
          Het maakt niet uit dat je wat langzamer bent dan de rest.
          Een tip: hou wat meer ruimte tot je voorganger bijvoorbeeld 1 autolengte. Gaat het verkeerslicht op groen zoek dan het aangrijpingspunt op en begin langzaam naar voren te rollen “dat kan omdat je ruimte hebt gecrieërd” blijf het tempo van oplaten komen vasthouden dat kan helpen.

          Hoelang er staat voor gewenning hangt van verschillende factoren af. Welke gedachtes je hebt en het aantal keren dat je rijdt.
          Je geeft zelf al aan dat je misschien te snel wilt, ik ga je niet tegen spreken.
          Mocht je meer tips willen kijk dan eens op dit blog:
          http://www.verkeersschoolbochem.nl/blog

  42. Hoi, Twee maanden geleden heb ik mijn rijbewijs gehaald voor de 3x. Ik was tijdens het lessen eigenlijk nooit echt zenuwachtig, vond het wel spannend, haha daar niet van. Totdat ik nu een eigen autootje heb, benzine weliswaar. Totaal anders dan diesel ….
    Jouw verhaal is zoooo herkenbaar. Mijn autootje sloeg ook elke uit bij de stoplichten. Bang en angstig word ik ervan. Terwijl, ik toch zelf mijn autootje hebt opgehaald en rustig heb kunnen rijden van Deventer naar Arnhem.
    Mijn zelfvertrouwen is echt zo ver te zoeken!!! Nu moet ik voor mezelf elke avond gaan oefen met mijn man naast me, want ik durf niet meer alleen . Zodra ik voor de stoplichten sta, klopt mijn hart zo hard dat ik gewoon een blackout krijgt en de koppeling niet goed pak en stil sta en de auto wel voor de 3 x niet kan starten. Ben nu pas gaan oefen.
    Hopeloos, zou het aan mijn leeftijd liggen ,ben 43 :(…
    Ik weet het even niet meer
    Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben …pffff..
    Enneh, bedankt voor al je tips, voor nog meer tips altijd WELKOM, hahaha!
    Thanks!!!!

    1. Hoi Maria,

      Super dat je je rijbewijs hebt gehaald. Gefeliciteerd!
      Het probleem van het overstappen van diesel naar benzine geeft vaak deze (opstart)problemen. Het uitvallen voor een verkeerslicht, ja een benzineauto rijden is iets anders.

      Dat je zelfvertrouwen nu ver te zoeken is begrijp ik heel erg goed.
      Je wilt tenslotte niet dat de auto voor elk verkeerslicht afslaat.

      Dat je man meegaat kan je een fijn / vertrouwd gevoel geven.
      Omdat je aangeeft niet meer alleen te durven rijden.
      Je vraagt ook om een paar tips.
      Nou hier komen ze.

      1. Oefen op de juiste tijdstippen ( bijv. zondagochtend 09.00)
      2. Neem iemand mee die ALTIJD rustig is en je gerust kan stellen.
      wat er ook gebeurd.
      3. Gaat dat goed laat dan de bijrijder achterin zitten.
      4. Zoek daarna een iets drukker punt op.
      5. Op dezelfde manier als punt 1 tm 3

      Het oefenen wat je doet is super hou dit zeker minimaal 30 dagen met 2 a 3 keer oefenen per week vol.

      En nee het ligt zeker niet aan je leeftijd, je zal geen Max Verstappen worden maar dat is volgens mij ook niet je doelstelling :-)

      Wil je nog meer tips?
      Kijk dan eens hier http://www.relaxeddriving.nl/blog/

      Succes met oefenen.

      Anesti Bochem
      Rijangst reductietrainer

  43. Hallo,

    Ik heb nu een week mijn rijbewijs en was ook bang voor dat afslaan dus keek ik vorige op deze blog en de vele verhalen.

    De tips heb ik opgevolgd. We zijn op zondag eerst op een terrein gaan oefenen met optrekken en remmen, eerst zat mijn man naast me, na een paar rondjes ging hij eruit en liet mij dit een aantal X alleen doen.

    Vervolgens zijn we donderdag naar de sauna gegaan(en weer terug), eindhoven – tilburg, met tomtom… dus mijn man naast me… vandaag, zaterdag ben ik naar mijn rijschool gegaan, zn 7km, bekende wegen, mijn man op de motor voor mij, achter mij… en ik alleen ik de auto.

    Had wel wat zenuwe maar alles ging goed, oke 1x laten afslaan…..en toch veel stoplichten. Ik voel me nog steeds een beetje gespannen en onzeker…. maar dit is tijdens t rijden al een stuk minder.
    Ik heb net 15 km gereden, mijn man naar zijn werk gebracht, hij werkt. bij centerparks spoelkeuken, dus moet em vanaf laat weer op halen.

    Overigens, had ik mijn theorie wel in 1x, praktijk 4x…1ste x was ik er niet klaar voor en de andere 2x was ik super nerveus, uit eindelijk ben ik voor faalangst examen gegaan, deze mensen stellen je gerust, en ik heb bij de huisarts een pil gevraagd tegen faalangst… dit samen heeft me doen slagen.

    Als je nou nog heel gespannen bent om alleen te rijden zou ik kijken of de huisarts je er een paar extra kan geven zodat je eat meer rust hebt.

  44. Nog ter aanvulling: het is echt t beste als je z.s.m. Gaat rijden na je examen, hoe dit ook opbouwd….ga ervoor, niet uitstellen en vraag om hulp….ik vind t nu echt leuk om te rijden.

    1. Ik heb al 10 jaar mijn rijbewijs dorst nooit alleen te rijden.sinds kort rij ik met iemand naast mijn .van af volgende week ga ik alleen kleine stukjes rijden.Wat ben ik blij dat ik niet de enige ben .Ben een beetje onzeker bang dat ik iets mis.Maar had een 10 voor kijken.Dit wat ik hier leest doet mijn goed er zijn goede tips bij voor mijn .ik wil er voor gaan .heb ook al les gehad van mijn psycholoog ja in de cabrio helling proef daar had ik veel moeite mee.Maar nou niet meer ppff heb lang geduurd hoor maar ik heb hem onderkontrolen en nu de rest stap voor stap en rustig aan.Ik wens jullie veel sterkte toe en ga er voor zonde van je papiertje.

  45. Wat een herkenbaar verhaal! Zelf heb ik ook erg veel last gehad van rijangst. Met name ook rijden op de snelweg en het gebruik van de koppeling. Door vaak kleine stukjes te rijden wanneer het rustig op de weg was, heeft mij heel erg geholpen. Dit raad ik ook iedereen aan. Zoals je zegt is het ook vaak fijn om een bekende met veel rijervaring in je auto te hebben die jou wat minder zenuwachtig kan maken.

  46. Hoi heel herkenbaar. 2013 mijn rijbewijs in eenkeer gehaald. En daarna in de auto gestapt. Maar wat een ramp. Elke sloeg dat ding af. Boos terleur gestelt.wilde en durfde niet meer te rijden. Tot zins gisteren 2-2-2020. Automaat gekocht. Wat was ik blij en trots op mij zelf. Auto die niet afslaat. Stijle heling kan nemen zonder af te slaan. Kan meer om je heen kijken om het verkeer in de gaten te houden. Je mag trots op je zelf zijn

  47. ik heb sinds een aantal weken na 7 x examen doen eindelijk mijn rijbewijs. N-wegen, in de wijk en zo vind ik geen punt. Optrekken is soms nog even wat lastig maar gaat ook goed. Maar in/uitvoegen op de snelweg, brrr. Dat had ik al tijdens de rijlessen en de examens dat ik het eng vond. Ja, als het rustig is op de weg gaat het best… Maar zodra het druk is of er snel gehandeld/gedacht moet worden raak ik nog net niet in paniek.

    Ik rijd dus nog niet zonder iemand naast me. Veel mensen snappen dat niet. Hoezo, je hebt toch eindelijk je rijbewijs? Ja… maar mijn hobby zal het niet worden

  48. Ik zie dat dit al een ouder artikel is.

    Maar wat herken ik mezelf in dit verhaal!!

    In 2009 mijn rijbewijs gehaald. En daarna sporadisch auto gereden omdat ik veel te bang was. Maar wel elke keer weer balend op de scooter in de stromende regen naar mijn werk. Een paar weken terug is de knop om gegaan. Ik zat met mijn vriend en die zei joh waarom probeer je het niet gewoon eens. Met 1000 tegenargumenten het uit zijn hoofd gepraat. Maar het bleef bij mij knagen. Stiekem een vriendin van mn zusje gebeld die een rijschool heeft. Kan ik niet weer eens wat lessen doen? Zij is vertrouwd en zij weet van mijn angst en kan ingrijpen als het nodig is! Tuurlijk wilde zij mij helpen . Dus de les staat in gepland. Ondertussen zelf de stoute schoenen aangetrokken en van de week mijn auto gekocht. Komende week ophalen en dan gaan met die banaan!!!

    Stiekem heel erg trots op mezelf!

  49. Ik heb afgelopen zaterdag voor het eerst een paniek aanval gehad achter het stuur. Ik reed in mijn vriend zijn auto en een uur lang ging het goed. Totdat wij bijna op bestemming waren en ik bij het stoplicht de auto liet uitvallen. Ik baalde van mijzelf en werd verdrietig.. Later werd het steeds erger en bij elk stoplicht viel de auto uit en kreeg ik het na 5 keer nog niet voor elkaar. Ik moest heel hard huilen, werd misselijk en kon niks meer. Gelukkig zat mijn vriend naast mij en na het voor mij over. Ik ben daarna wel weer in de auto gestapt maar ik rij met hartkloppingen en kan elke moment gaan huilen. Ik vind het rijden nu echt eng geworden

Laat een antwoord achter aan Anesti Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *